Dodenweg naar geluk

De 49-jarige interim-manager Pieter de Waard zegt zijn baan op, verkoopt zijn huis en slaat de weg in naar meer geluk. Hij verhuist naar Playa del Inglès om daar van zijn hobby als singer-songwriter zijn beroep te maken. Dat blijkt al moeilijk genoeg te zijn, maar hij raakt ook nog eens volop betrokken bij een seriemoordzaak in Nederland, die wordt onderzocht door het vermaarde inspectie-duo Victor van der Hoek en Carmen Borst. Zij hebben na drie moorden uit een aangekondigde serie van zes nog geen enkele aanwijzing. Pieter helpt hen verder in deze zaak, die uiteindelijk een verrassende wending neemt.

Hans Witjes van 19 september 1949 is een geboren en getogen Arnhemmer en woont in Huissen. Na zijn vervroegde pensioen is hij boeken gaan schrijven. Dit boek is de opvolger van de thrillers “In de greep van het toeval” (2014), “Drama in Midden-Betuwe” (2015) en “Spaans benauwd” (2016).
Ook dit boek is niet alleen spannend, maar heeft ook weer de geheel eigen “Witjesstijl”, die zich kenmerkt door originele formuleringen, grappige vondsten en verrassende invalshoeken.

Zij was waarschijnlijk van de leeftijd van zijn broer, dus iets ouder dan hij en Pieter was direct verliefd op haar. Nou was hij dat al gauw, maar in dit geval zo mogelijk nog heviger dan anders. Zij was hoogblond, het haar samengebonden in een speels staartje. Zij droeg een rose bikini, die een adembenemend uitzicht bood op haar rijzige, slanke en prachtig gevormde figuur. Verder, en dat vond Pieter zeker zo belangrijk, had zij een mooi, sympathiek, open gezicht. Als een getalenteerde schilder vanuit zijn fantasie een schoonheid van een vrouw op zijn doek zou aanbrengen, kon het maar zo zijn dat hij een product afleverde dat grote gelijkenis vertoonde met deze jongedame.Omdat zijn oren suisden van opwinding, ontgingen Pieter de aftastende woorden tussen haar en Sjaak, maar hij zag wel dat zij haar handdoek bij de groep neervlijde en ging zitten. Pieter volgde haar bewegingen en was gebiologeerd door de zwierigheid daarvan. Hij durfde te verwedden dat als zij zou opstaan en in looppas langs de waterlijn zou gaan, het zou lijken dat zij zou zweven, het staartje parmantig en ritmisch zwiepend achter en boven haar hoofd.Het waren dromerige fantasieën waar Pieter zich vaker in verloor als hij onder de indruk was van een vrouw, maar toen hij zijn observatievermogen enigszins terug had, stelde hij vast dat de komst van deze jonge vrouw de rest van de groep ook verre van onberoerd had gelaten. De dynamiek binnen het gezelschap veranderde namelijk onmiddellijk. Kabbelende gesprekjes verstomden, lichaamshoudingen veranderden van onverschillig naar actief, de focus richtte zich volledig op de bevallige nieuwkomer.