De genen van Felix
Een verhaal over identiteit

De jaarwisseling van 2049 naar 2050. Veel mensen leven in hun eigen virtuele wereldje. Felix Keller is een van hen. Zijn virtuele vriendin Inez maakt hem wakker, Felix is jarig, maar het wordt een verjaardag vol tegenslagen. De overheid geeft de genadeklap, zij ontdekt dat het DNA van Felix niet in orde is, en dat is bij wet verboden. De politie komt hem arresteren. In paniek accepteert Felix de hulp die hem wordt geboden. Hij kan vluchten, maar moet daarvoor terug de echte wereld in. Het wordt voor Felix zowel een overlevingstocht als een zoektocht naar de zin van zijn leven.

Gerrit Kelhout (Enschede, 1956) geeft met ‘De genen van Felix’ zijn tweede boek uit bij Boekscout. Na een studie Technische Natuurkunde is hij werkzaam geweest als technisch adviseur, applicatiebeheerder, bibliotheekmedewerker en documentair informatieverzorger. Momenteel werkt hij bij een gemeentelijke overheid. Door te schrijven en te publiceren wil hij zijn fantasie delen, de lezer inzicht & avontuur bieden, en de wereld van de toekomst alvast onderzoeken.

Felix kleedde zich aan en ging boterhammen smeren in het keukentje. Hij at ze op aan de eettafel in de woonkamer.
De deurbel beneden ging. Op het schermpje naast zijn voordeur zag Felix een man in officieel pak staan, hij ontsloot de haldeur.
Hijgend stond de man even later voor zijn deur toen Felix opendeed. ‘Goedemiddag, u bent Felix Keller, ID NL0001235532?’
‘Dat ben ik.’
De man wachtte een moment, haalde diep adem: ‘Mijn naam is Henk van Ommen, ID NL0001563421, gerechtsdeurwaarder te dezen. Namens de Koningin overhandig ik u deze dagvaarding.’
Felix pakte de envelop aan die de man hem toestak. Hij zag het logo van het bedrijf Van Ommen.
‘Komt u binnen.’ Felix slikte het brood weg. ‘Het moet een vergissing zijn.’
‘Als u het goed vindt, ga ik daar niet op in.’ Van Ommen bleef in de deuropening staan. ‘Meneer Keller, die brief is u inmiddels ook digitaal toegestuurd. Voor verdere informatie verwijs ik naar onze website.’ De man maakte aanstalten om weg te gaan. ‘Nog de beste wensen meneer. Eet smakelijk.’
Felix dacht aan zijn financiën en aan overleven: ‘Momenteel heb ik een slechte verbinding met het net, wat is de bedoeling?’ Hij probeerde brutaal over te komen.
Van Ommen haalde nogmaals diep adem, hij wees op de envelop. ‘Meneer Keller, ik heb u daarnet een officiële oproep overhandigd om te verschijnen op de terechtzitting van de politierechter. Waar, wanneer en hoe laat staat vermeld in de dagvaarding, evenals de tenlastelegging. Ik adviseer u ten zeerste om een advocaat te raadplegen. De rechter acht het nodig dat u op de zitting aanwezig bent. Indien u dat wilt en ook als u niet wilt, de politie haalt u op, maar op eigen kracht komen is natuurlijk beter. Door uw aanwezigheid heeft u mogelijkheden tot verweer, dat spreekt vanzelf en behoeft geen nadere toelichting.’