Met veel plezier heb ik het debuut van Frans gelezen: soms herkenbaar, spannend en leest heerlijk.
Schemertijd
Fantasyverhalen uit de Hollandse klei
- Auteur
-
Frans Sitvast
- Uitvoering
- Paperback
- Reviews
- 4,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 19 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Met ‘Schemertijd’ is fantasy eindelijk aangekomen in de Hollandse klei. In meerdere verhalen maken we kennis met de vier hoofdpersonen die allen op een keerpunt in hun leven te maken krijgen met vreemde verschijnselen. Ze gaan ongevraagd op reis, in tijd en ruimte, maar vooral ook in hun eigen leven. Gewone mensen zoals jij en ik, geen helden, eerder anti-helden, zij zoeken het avontuur niet op, het zoekt hun op. Hun leven verandert voor altijd. Vermakelijk, onheilspellend, zelfs onthutsend. Ze kennen elkaar niet, hebben alle vier hun eigen leven, maar uiteindelijk blijken ze veel meer gemeenschappelijk te hebben dan ze ooit konden denken. Om hier achter te komen hoefden ze alleen maar de trein te nemen, of een lift, een vreemde dromenmachine..? Spookachtig...
Over de auteur
Frans Sitvast (1959) woont in de Randstad. Hij is getrouwd en heeft twee dochters uit zijn eerste (Portugese) huwelijk, hij is trotse ‘bonusopa’ van twee kleinzonen. Frans is adviseur werkzoekenden in Amsterdam. Hij gebruikt elementen uit zijn eigen leven om hiermee op zeer beeldende wijze alter ego’s tot leven te brengen. Frans schrijft met plezier en met relatief gemak. Hierdoor zul je je gemakkelijk met zijn hoofdpersonen kunnen identificeren. Zijn verhalen zijn geïnspireerd door zijn omgeving. Zo heeft hij jarenlang een volkstuin gehad met alle perikelen die daarbij hoorden en hij woonde langs het spoor. Toeval bestaat niet in de schemertijd...
Productinformatie
- ISBN
- 9789463895415 / 978-94-638-9541-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 16-08-2019
- Taal
- Nederlands
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 112
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Herman paste niet meer in het team en geleidelijk aan was “het team” voor hem synoniem geworden voor de hele maatschappij. Fietsend door de donkere polder in de richting van zijn dorp, nu gewoon een nieuwbouwwijk in de voorstad waar het deel van uitmaakte, naderde hij het spoor. De spoorbaan was al tientallen jaren buiten gebruik, zomers reed er een toeristentrammetje over, daarom lag het er nog. Het was stil, op het huilen van de wind na. Herman huiverde nogmaals. Bangelijk aangelegd was hij niet, maar toch vond hij dat geluid van de wind enigszins onheilspellend. Het klonk een beetje zoemend, een beetje raar eigenlijk, toen hij dichterbij het spoor kwam. Bij de onbewaakte overgang aangekomen hield hij stil. Met zijn voet op de verroeste rail leek hij een heel lichte trilling te voelen. Had die wind dan zoveel effect? De wind viel plots weg. Het gehuil verdween. Maar de zachte verre zoemtoon bleef en nam toe. Ook de trilling in het spoor werd sterker. Herman keek om zich heen, turend in de duisternis, waren er misschien werkzaamheden op het spoor? Dat deed de tramwegstichting soms, maar toch nooit zo laat? Wat zag hij nou ver weg? Een lichtpuntje, wat aan en uit flikkerend heel langzaam dichterbij kwam. Toch een onderhoudstram. Herman stapte van het spoor en bleef wachten. Hij schrok toen plots de overweginstallatie met licht en bel tot leven kwam. Hè? Die was toch al jaren kapot? Blijkbaar gerepareerd. Het lichtje werd groter en groter, het gezoem groeide uit tot een ritmisch gebonk en gesnuif. Zoveel herrie maakten die trammetjes toch niet?
Herman kon zijn ogen en oren niet geloven toen een donkere massa over het spoor naderbij kwam. Er kwam geen tram aan maar een trein! Voortgetrokken door een zeer ouderwetse stoomlocomotief en enkele verlichte passagierswagons. Langzaam en puffend kwam de trein tot stilstand, de voorlamp bescheen de overweg en wierp lange schaduwen over de spoorbaan. Herman liep verbouwereerd over het oude perron, wat hij nu pas opmerkte, langs de trein. Achter de verlichte ramen zag hij vage gestalten. Het leek een beeld uit een ver verleden.