De quarterlife-opportunity
Van Zuidas naar Zuid-Amerika

Je goedbetaalde baan opzeggen om de wereld over te reizen. Weinig mensen durven de sprong te wagen, maar Heidi Veugen heeft het daadwerkelijk gedaan. In De quarterlife-opportunity deelt zij op humoristische wijze haar visie op het leven. Want als je een relatie, een koophuis, en een goedbetaalde baan hebt, dan hoor je gelukkig te zijn. Maar is dat wel zo vanzelfsprekend? Met haar inspirerende levensverhaal bewijst Heidi dat het mogelijk is om je eigen geluk te creëren. Aan de hand van herkenbare situaties en geestige anekdotes neemt ze je mee op haar fysieke en mentale reis. Ze stimuleert haar lezers om het leven met een kritisch oog te evalueren, verwachtingen los te laten en dromen na te jagen.

Heidi Veugen groeide op met een zachte G, twee wiskundige ouders en een fascinatie voor Dagobert Duck. Na haar cum laude afgeronde opleiding Econometrie kwam ze met haar veelbelovende carrièremogelijk-heden terecht als Risk Manager bij een private bank op de Amsterdamse Zuidas. Hier zou zij haar droom om miljonair te worden verwezenlijken. Maar zoals zij ook in haar boek beschrijft neemt het leven soms een onverwachte wending. En zo ruilde zij haar goede baan, koophuis, en inmiddels ex-vriend in voor een enkele reis naar Midden-Amerika, waar zij leerde surfen in Costa Rica, leerde duiken in Mexico, en leerde dat het regenseizoen in El Salvador al in mei begint. Een illusie armer en een schat aan levenservaring rijker heeft ze zich uiteindelijk gevestigd in Valencia (Spanje) waar ze volgens het Spaanse gezegde ‘¡A vivir que son dos días!’ geniet van het leven.

Als ik om mij heen kijk kan ik dus concluderen dat een heleboel mensen druk vanuit de maatschappij ervaren waardoor ze een huis kopen, trouwen, en kinderen krijgen. Op die manier kom je namelijk telkens een treetje verder op die befaamde maatschappelijke ladder waar iedereen zijn of haar geluksniveau aan denkt af te kunnen meten. Je kunt het vergelijken met een computerspelletje. Als je een relatie hebt, dan kom je een level verder. Als je een huis koopt, dan kom je nog een level verder. Als je promotie maakt, dan kom je nog een level verder. Als je kinderen krijgt, dan kom je nog een level verder. Als je trouwt, dan kom je nog een level verder. Totdat je alles lijkt te hebben wat je nodig dacht te hebben om gelukkig te zijn. Op dat moment heb je het computerspelletje uitgespeeld. Het leven blijkt dan echter nog gewoon jarenlang door te gaan. Er is dan alleen geen lol meer aan. Herinner je je nog dat een computerspelletje namelijk helemaal niet meer zo leuk was zodra je alle levels gehaald had? Het is te vergelijken met The Sims waarvan de lol eraf is zodra je een gezin gemaakt hebt, een enorme villa gebouwd hebt en voldoende financiële middelen vergaard hebt (al dan niet met behulp van cheat codes). Of het pretpark in Rollercoaster Tycoon dat zo goed draait dat je uit verveling maar achtbanen zonder uiteinde gaat bouwen, waardoor iedereen de lucht in vliegt. Of Pacman dat na honderd levels gewoon weer vanaf level één opnieuw blijkt te beginnen. Saai! Het is dus helemaal niet vanzelfsprekend dat je met elk treetje op de maatschappelijke ladder gelukkiger wordt. En het is al helemaal niet vanzelfsprekend dat je een ultieme staat van geluk ervaart als je het einde van de maatschappelijke ladder bereikt. Je hebt simpelweg het computerspelletje uitgespeeld. En dan kun je ervoor kiezen om ongelukkig en doelloos door te blijven leven, om opnieuw te beginnen, of om vreemd te gaan (het vreemdgaan vergelijk ik graag met die dodelijke achtbaan die je in Rollercoaster Tycoon uiteindelijk uit verveling gaat bouwen).