Putten uit de Passie
Christus' kruisweg en ons leven nu

De Passie van Jezus kent de laatste jaren hernieuwde populariteit in de vorm van de jaarlijkse tv-musical The Passion. Hierdoor maken velen kennis met de kruisweg van Jezus in een modern jasje. Met de kruisweg in dit boek neemt Jacques P.G. Janssen de lezer eerst mee naar de bron van het lijdensverhaal in veertien staties. Vervolgens laat hij dit verhaal tot een bron van verdieping worden voor ons alledaagse leven van nu. Het verhaal is 2000 jaar oud, maar de onderliggende thema’s zijn van alle tijden. De auteur nodigt uit om na te denken hoe wij zelf omgaan met zaken als verraad, lijden, angst, onrecht, opportunisme, zwakte, spijt, maar ook: standvastigheid, overgave, geloof, vertrouwen, mededogen, liefde, verzoening. Zo kunnen we putten uit de Passie.

Jacques P.G. Janssen groeide op in Roermond en is ook nu woonachtig in Limburg. Opgeleid in de sociale richting (gamma) en werkzaam in onderzoek met cijfers (bèta), heeft hij nooit zijn beroep gemaakt van religieuze aangelegenheden. Zijn hele leven heeft het geloof echter zijn belangstelling. Zo organiseerde hij ooit een jongerenreis naar Taizé, neemt hij deel aan diverse kleinschalige gespreks- en gebedsvoorbereidingsgroepen en is hij lid van een parochiebestuur. Met deze uitgave wil hij geïnteresseerden laten delen in zijn zoektocht naar christelijke spirituele verdieping.

Op welke wijze staan wij in het leven? Staan we langs de kant van de weg? En zijn we dan bewogen of onbewogen? Of wellicht zelfs verstard? Of steken we een hand toe? Lopen we bewust onze weg? Of leven we heel onbewust? Zijn we tevreden met hoe we in het leven staan of willen we er juist iets aan veranderen?

Misschien verzaken we bepaalde idealen wel, omdat we ze niet willen of durven handhaven in de conditionering van onze sociale omgeving. Of eenvoudig gezegd: misschien schamen we ons voor onze idealen. Het is altijd gemakkelijk om ons te schikken naar de mensen om ons heen. Is dat altijd goed? Of we zijn juist heel berekenend en blijven bij onze keuzes afwegen wat het meeste voordeel voor onszelf geeft. Wanneer zouden we iets meer moeite kunnen doen om het goede na te jagen, zonder aanzien des persoons, zonder ons eigenbelang voorop te stellen?

Je hoeft geen zwartkijker te zijn om realistisch te erkennen dat we allemaal wel eens de fout in gaan. Dat erkennen is geen doemdenken, maar juist de opening om je te realiseren dat je een andere weg op wilt gaan, om dingen goed te maken. Doen we dit in ons dagelijks leven? Is dat moeilijk? En zo ja: is het, ook als het moeilijk is, niet uiteindelijk bevrijdend om een nieuwe kans te krijgen of: jezelf een nieuwe kans te geven? Vergeving en verzoening moeten ons juist blij en gelukkig maken! Het moet ons geen gevoel van kneveling, maar van vrijheid geven!

Ieder heeft zijn eigen bagage, zijn eigen rugzak mee te slepen. Soms moeten we erkennen dat de last te zwaar wordt. Als het accepteren van zowel de mooie, goede dingen én de zware, moeilijke dingen in het leven deel is van het opnemen van het kruis, mogen we ook weten dat Christus heeft gezegd: “Kom bij mij, jullie allemaal die uitgeput zijn en onder lasten gebukt gaan, en ik zal jullie rust en verlichting geven. Neem mijn juk op je schouders en leer van mij: ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en je zult rust vinden voor je ziel, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.” (Matt. 11: 28-30)