De Kleine wereld van '89
Over de hond, de papegaai en de wil
- Auteur
-
Krøger
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Biografieën
- Reviews
- 4,5 / 5 (2 reviews )
- Prijs
- € 24 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
Samenvatting
Voorjaar 1989. Onder het motto ‘have a good day everyday’ trekt een groep hechte vrienden samen op. Op school en van kroeg naar feest. De dagen zijn vol van zichzelf. Vriendschap als geluk. Onder hen is Jonas, optimist en dromer, worstelend met gevoelens en levensvragen, op zoek naar grenzen en zijn eigen geluk. Maar het leven verandert. Klein en groot. In drie weken, onbedoeld. Het idee dat zij allen en samen min of meer hetzelfde doormaken moeten ze loslaten. Dat was het idee. Vanuit de naïeve gedachte dat het leven luchtig is, dat verdriet voorbijgaat en dat alles draagbaar is, wat hoort bij jonge jongens. Maar die niet opgaat, omdat voor één van hen de dag te zwaar is, de morgen te ver weg.
Over de auteur
Krøger (1971) is getrouwd en heeft drie kinderen die hij dagelijks geluk mee wil geven, het belang van vriendschap en de durf om te dromen. Ze reizen graag en genieten van hun thuis. ‘Krøger’ is bestuurskundige, creatieve geest, dichter, schrijver, ondernemer en dagelijks lerende. Hij kijkt met verwondering naar de wereld en met liefde en bewondering naar zijn vrienden die van kleine rupsjes prachtige vlinders zijn geworden.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464033366 / 978-94-640-3336-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 03-07-2020
- Taal
-
Nederlands
- Genre
- Biografieën
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 342
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
De telefoon ging. Ik was direct terug, want altijd wanneer de telefoon in het klaslokaal ging draaiden de andere leerlingen uit een soort van automatisme hun hoofden in onze richting. Wij draaiden dan bij wijze van grap ook maar mee. Clowntje Pavlov. Weer zouden ze het bij het rechte eind hebben, de massa. De leerkracht nam de naast de lessenaar hangende grijze telefoon van de haak en drukte hard tegen zijn oor. Na een korte boodschap, de leerkracht zelf had buiten zijn naam niets ingebracht, keek hij over de ingehouden kopjes naar achter. Met de hoofden mee.
“Jonas, of je je onmiddellijk wilt melden bij Thijsbaert. Je bent weer lekker bezig, jongen.”
“Mijn moeder is heel erg ziek” antwoordde ik zonder na te denken en trok daarbij een verslagen gezicht. Ogen groot. Zijn gelaat betrok en Polle lachte in stilte.
“O, eh sorry, sterkte.”
‘Sterkte’ herhaalde Polle in de geluidloze ruimte en hij tikte me bemoedigend op mijn rug. Ik pakte mijn spullen bij elkaar en sjokte onverstoord de klas uit. Terwijl ik de gang van de noodbouw doorliep zag ik in verschillende lokalen vrienden van me zitten die toen ze me voorbij zagen lopen triomfantelijk zwaaiden.