Bijbelsch
Rijmsels op aarde onder de hemel

Vanaf zo’n 2600 jaar geleden dateren verhalen en gedichten van een inhoud en een kwaliteit die je verbazen als je bedenkt in wat voor tijd ze ontstonden. Ze blijken bovendien van een even verbazende actualiteit. We kunnen de opstellers en al die mensen die ons dit overleverden alleen maar dankbaar zijn, want deze woorden geven ons kracht en inspiratie voor ons leven nu. Dit boekje is een poging om iets van die inspiratie te laten blijken. Om ze te laten rijmen met de wereld van vandaag.

Adriaan Deurloo werd geboren in Winterswijk, maar is sinds zijn zevende een getogen Amsterdammer. Hij studeerde Geschiedenis en Nederlands aan de UvA, wat resulteerde in een werkend leven in het onderwijs. Dat ligt nu al weer jaren achter hem. Als puber is hij begonnen met dichten en hij is daarmee sindsdien doorgegaan. In de jaren tachtig ontdekte hij het rijm als vorm en als kompas. Schrijven is van je af schrijven. Vorm geven aan wat je raakt en je beweegt. Vorm bant angst en wijst wegen. Na een christelijke opvoeding is hij de laatste decennia weer een geregeld kerkganger geworden. Op dit ogenblik is hij voorzitter van het Leerhuis Amsterdam Tenach en Evangelie. Meer werk van hem kunt u vinden op www.rijmerij.nl.

CREDO

Ik heb nooit God gezocht.
Hij was er al. De wereld was vol God
in wat beweerd werd en voor waar verkocht,
wat men – zei men – ervoer. Ik niet. Te bot?
platvloers? Ik hoor muziek: muziek,
zie kunst, ja: kunst. Dat ik bewogen word,
o ja. Maar God? Meer mensenmechaniek.
Alleen wat hen bewéégt, die ademtocht
blijft raadselachtig naar de mens bezien.
Dat in mijn vak, die godverlatense geschiedenis,
soms iets gebeurt dat onverklaarbaar wonder is,
is God dan als verklaring legitiem?
‘k Ben bang van niet.

zijn die verhalen in verdrukking opgeschreven
en die mij – Goddank – ooit eens zijn verteld
en mij hoop, troost en – wie weet – moed ook geven:
Abram op weg naar wat aan zegen hem is toegezegd
en Izaäk dat kind – ooit offer eens - dat lachen zal
en Jakob die tot ’t ochtendgloren God bevecht
en ga maar – onuitputbaar! – door.