De visjes van Jasmijn

De ouders van Marjolein zijn in 1955 vanuit een na de oorlog verwoest Rotterdam, met een grote schaarste aan woningen, naar Friesland verhuisd. Dat was een hele emigratie in die jaren. Pas in 1964 werd Marjolein geboren en daarna nog haar broer Frank. Van kleins af aan hebben de ouders hun kinderen alles bijgebracht wat er maar te weten viel over de natuur op het water, in weilanden en in sloten en plassen. Met een zeilboot werden de Friese meren bevaren en zo is deze liefde voor water, land en leven altijd gebleven en verder ontwikkeld. Dit boek is dan ook tot stand gekomen met als doel ook de kinderen van nu mee te nemen in de belevenis van de wereld rond het water en de dieren die er leven. Ook ter bevordering van het beleven van de vreugde van het lezen. Marjolein wenst groot en klein veel leesplezier met dit met liefde geschreven boek.

Molly en Gijs keken door het glas en zagen een groot beest lopen, met snorharen en grijsbruine streepjes op zijn lijf. O jee, hij kwam naar de kom en keek van bovenaf naar de vissen. Zijn roze tong ging door het water! Hij dronk!

“Joris! Niet doen!” klonk de stem van mama. “Je hebt zelf je waterbak en zo maak je de visjes bang!” Echt wel, dacht Molly. Wat een engerd zeg!

Dezelfde middag ging de mama weg en was het rustig in de kamer. Molly, Gijs, Bas en Joep zwommen hun rondjes en verveelden zich. Opeens was de kop van Joris voor het glas. Hij had zich verstopt onder de bank en kwam tevoorschijn nu het baasje er niet was.

“Miauww”, zei Joris, “nu ga ik jullie lekker vangen! En lekker op peuzelen!” Bibberend kropen de visjes tegen elkaar aan op de bodem. Joris liet zijn kop zien boven de kom en stak een poot met lange nagels in het water. Hij klauwde naar de visjes, die angstig heen en weer zwommen. Ze verstopten zich onder de waterplanten, maar daar wist Joris wel wat op. Hij haakte de waterplanten achter zijn nagels en hengelde ze uit het water op de grond. De kom wankelde en de visjes bibberden van ellende.