Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Inspectie Volksgezondheid Curaçao
Ambitie en teleurstelling - botsing van culturen

Auteur

Jan Huurman

Uitvoering
Paperback
Reviews
5,0 / 5 (1 reviews )
Prijs
21 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Bestellen voor Curaçao? Mail naar info@boekscout.nl

In 2011 bezoekt Jan Huurman Curaçao tijdens een studiereis en raakt geïnteresseerd in de volksgezondheid op het eiland. Zonder veel kennis van het land en de Caribische samenleving begint hij in 2012 als inspecteur Gezondheidszorg. Het gebeurt midden in een tijd waarin Curaçao zich in een diepe politieke crisis bevindt met vallende kabinetten en een premier Schotte die uiteindelijk wordt veroordeeld. Huurmans contract wordt in 2013 niet verlengd na een conflict met de minister. Drie kabinetten later keert Jan Huurman in 2017 terug op Curaçao als inspecteur-generaal. Er blijkt in zijn afwezigheid weinig gebeurd te zijn. Hij stelt opnieuw orde op zaken en ervaart nu nog sterker dan in de eerste periode hoe groot de kloof is tussen de aanpak van een Nederlander (‘makamba’) en een ‘yu di Korsou’ (kind van het eiland).

Over de auteur

Jan Huurman (1955) studeerde bestuurskunde en geneeskunde, waarna hij zich specialiseerde als arts public health (arts M&G). Na een aantal posities als stafmedewerker en leidinggevende in gezondheidszorgorganisaties, vestigde hij zich in 1988 als zelfstandig adviseur en interimmanager. Daarnaast vervulde hij tal van bestuursfuncties in de publieke gezondheid. Tussen 2012 en 2019 was hij gedurende een tweetal periodes achtereenvolgens inspecteur Gezondheidszorg en inspecteur-generaal Volksgezondheid op Curaçao. Op dit moment werkt hij aan een boek over de geschiedenis van de volksgezondheid in de 20e eeuw.

Productinformatie

ISBN
9789464318654 / 978-94-643-1865-4
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
08-10-2021
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
206
Formaat
16 x 24 cm
Illustraties
Nee

Inkijk

De schuifdeur wijkt. Ik stap de openlucht in. Nog warmer. Maar vooral: ik ruik het eiland. Een onbestemd mengsel van zoete dampigheid. Geur is ons eerste en oudste zintuig. Geur leidt direct tot herinneringen, hoe ver ook terug. Hier, op Hato, is dat de herinnering aan eerdere bezoeken, de periode dat ik hier werkte, de bizarre situaties, de intense relaties met mensen. Ik snuif de geur op. Ja, een tropengeur, maar vooral ook een geur gemengd met de geur die elke luchthaven heeft: kerosine. En dat alles afgemaakt met de uitbraaksels van de meest constante geurproducent van Curaçao: de Isla-raffinaderij. Oostelijk van de Annabaai ruik je alleen de onvermengde Caribische tropengeur, maar vanaf Punda richting westen is de geur van de Isla onontkoombaar. Onaangenaam? Eerlijk gezegd niet, hoewel ik alle cijfers van de milieugroepering SMOC ken: de uitstoot is giftig, hij veroorzaakt vermijdbare sterfte, vooral in de armste wijken tegen het Schottegat aan. Maar het is voor mij deel van wat Curaçao is. Ik weet dat het slecht is, maar het ruikt zo lekker. Eigenlijk is de hang naar deze geur de kern van mijn verslaving aan Curaçao: ik weet dat het niets goeds brengt, maar afkicken wil maar niet lukken.

Reviews

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door Paul Nissink op 25-10-2021
Helemaal vastgezogen in dit verhaal en zeker herkenbaar. 10 ½ jaar op Curaçao gewoond en gelukkig weer terug. Wat is het hier goed geregeld.
Mijn vrouw geregeld in her Sehos geopereerd door goede chirurgen, maar de verpleging is van een lage kwaliteit. Altijd opletten bij het uitdelen van medicijnen. Fout na fout. of je word 'vergeten' in de cel bij gebrek aan ruimte.
Kwam over als Russisch roulette.
Diep respect voor Jan Huurman. Wij woonden daar van 2008 t/m 2018.