Het derde sprookjesboek van prinses Fenne
Over het trouwfeest, de hete hoefsmid, de dolle dwergeter en de zwijntjesbende

Prinses Fenne leefde héél lang geleden samen met prinses Luna in een prachtig kasteel. Haar vader is koning Filip de Dappere en haar moeder is koningin Isabel. Verder heeft ze twee stoere broers en twaalf zusjes. Haar lievelingspaard heet Donder-en-Bliksem. Fenne besluit twee dagen op visite te gaan bij haar ouders. Onderweg ontmoet ze onzichtbare ondergrondse bosdwergen. Hun grootste vijand is de dolle dwergeter, maar die wordt net op tijd doodgebeten door de dappere grote vos Wrozy. Er gebeuren plotseling enge dingen. Dat doet een lelijk monster. Die kunnen ze gelukkig gevangennemen. Prinses Luna wordt ontvoerd tijdens een boswandeling. Wie zit daarachter en waarom? De beide prinsessen worden tot koningin benoemd om samen te regeren. Daarna komt er nog een ander groot feest. Verrassing!

Antoon Engelbertink (Losser, nabij Oldenzaal, 1944) debuteert in 2009 met een sprookjesboek voor kinderen (zijn kleindochter Elyse Meier van elf jaar is coauteur), gevolgd door twee intens emotionele gedichtenbundels. In 2010 verschijnt zijn onthutsende semi-autobiografische roman Het geniepige vergif.
Antoon wisselt opnieuw van genre. De eerste misdaadthriller De tweede moord in Baaiduinen verschijnt in 2011 in de nieuwe politieserie “MobieleMisdaadBrigade” (MMB). Er zijn al 19 MMB-thrillers gepubliceerd en dat zegt genoeg.

Engelbertink keert terug op zijn schreden en is begonnen aan een serie sprookjesboeken voor kinderen, waarvan dit heerlijke boek het derde is. Om voor te laten lezen dan wel zelf lezen. Zijn droom is dat in elke schoolbibliotheek zijn boeken in de kast(en) staan, zodat er zoveel mogelijk kinderen nog heel lang van kunnen genieten.

Prinses Fenne stapt van haar paard en zegt dat hij hier op haar moet blijven wachten tot ze terugkomt. Het edele dier schudt op en neer met zijn hoofd. Dit paard is wel zó schrander.
Ze loopt een klein stukje in de richting van de eikenboom en buigt dan rechts een paar struiken opzij. Vreemd! Op de grond ligt een deur. Normaal staat een deur toch altijd rechtop? Toch niet plat op de grond? Ze bukt zich, pakt de kruk vast en wil de deur openen. Dat lukt.
Ze ziet een deftige beukenhouten trap die ze voorzichtig afloopt. De treden kraken gelukkig niet. ’s Nachts is dat altijd zo’n naar geluid. Alsof er van die domme spoken van de zolder komen, die nog niet geleerd hebben om geruisloos te zweven.
De ronde leuningen zijn van echt goud en niet van dat klatergoud. De muren zijn keurig geschilderd. Vol bewondering kijkt ze naar de schilderijen die aan de muur hangen. Hoofdzakelijk grote zonnebloemen, maar ook vogels die ze nog nooit in haar tuin en in het grote bos heeft gezien. Maar goed, er zijn nog zoveel vogels die ze nog nooit in haar tuin heeft gezien. Dat zijn de vreemde vogels.
De hele ruimte wordt verlicht door kaarsen die in een kaarsenhouder naast de schilderijen op de grond staan. En wat ruikt het hier lekker. Zou dat door die kaarsen komen? Dan zijn het zeker geurkaarsen.
Wie zou hier wonen? Wie zou al die geurkaarsen aansteken en ook weer uitblazen? Kaarslakeien zeker. Of is het hier nooit donker?
Prinses Fenne is de hele trap afgedaald en staat nu op een betegelde vloer. Opnieuw een kunstwerk, fraai om naar te kijken.
Ze loopt langzaam door zonder geluid te maken. Alles is doodstil.
Links en rechts zijn wel deuren maar ze raakt niets aan. Ben je gek? Wie weet wat daar achter de deuren gebeurt? Toch? Levensgevaarlijk. Daar kunnen wel boze trollen en lelijke troelen zitten. Die willen maar één ding en dat is alle mensen doodsbang maken. Daar heeft ze vandaag echt geen zin in. Kom nou!
De gang maakt een scherpe bocht.
Ai, ai, ai, nou zit ze in de val. Ze kan geen kant meer op.