Hoe nog spreken over God
Christendom, atheïsme en een nieuw godsbeeld

Hoe komt het dat de vanzelfsprekendheid van het christendom in onze tijd totaal verdwenen is? Welk antwoord is er mogelijk op de sterke argumentaties van het atheïsme? Is het mogelijk om een nieuw godsbeeld te formuleren dat ontsnapt aan de kritiek van het atheïsme, dat standhoudt in onze wetenschappelijke tijd en dat zich leent tot een herinterpretatie van het christendom? De auteur geeft uitgebreid antwoord op deze vragen en formuleert op basis van de filosofie van Alfred North Whitehead een nieuw godsbeeld: Energetische Liefde. Van daaruit presenteert hij een vernieuwde visie op belangrijke aspecten van het christendom.

Guido Dekeyser (Leuven 1950) studeerde filosofie en Germaanse filologie. Hij gaf veertig jaar Nederlands, Engels en godsdienstleer aan het Xaveriuscollege in Borgerhout (Antwerpen). Hij geeft geregeld lezingen voor diverse verenigingen, publiceerde enkele recensies en bijdragen in boeken. Hij studeerde in zijn vrije tijd beeldende kunsten en Italiaans en is ook gids en reisleider. Hij heeft een eigen website: www.antwerpen-boeiend.be. Het boek is de neerslag van een leven lang lezen, onderwijs en gesprekken met leerlingen en (oud-)collega’s.

Wie mij in deze tijd duidelijk wil maken dat geloof en geloofsbeleving nog enige betekenis heeft, moet de relevantie van dat geloof voor mijn ervaring aantonen. Alleen als geloof betekenis heeft voor mijn leven, kan ik er de zin van inzien. Die betekenis houdt in dat het mijn ervaringen verheldert en ze plaatst in een kader dat er zin aan geeft. Geloof kan in het beste geval mijn (be)leven verdiepen en zo bijdragen tot een grotere intensiteit van mijn ervaring. En zo wil ik leven, het moment uitpuren en er de laatste druppel honing aan onttrekken. Dat is geluk. Maar dikwijls sta ik er niet bij stil dat er ook pijnlijke momenten zijn en ga ik er zelfs voor op de vlucht. De volheid van het leven doorvoelen betekent echter dat ik ook die minder positieve ervaringen een plaats kan geven. Het kader van het geloof waarin ik alle menselijke ervaringen kan onderbrengen, is er een dat de gewone dagelijkse ervaring overstijgt. Het heeft te maken met een ervaring van diepte in mijn meest intense momenten, een ervaring die mij doet vermoeden dat er een werkelijkheid is die groter en ruimer is dan de mijne. Het heeft te maken met waar ik helemaal voor ga, met wat voor mij van ultiem belang is, ‘of ultimate concern’ zegt Paul Tillich, de protestantse Duits-Amerikaanse theoloog. Zich met ziel en lichaam ergens aan overgeven brengt mij op het spoor van het religieuze. Die ervaring van diepte kan ik aanvoelen als een geborgenheid die warmer is dan mensen tot stand kunnen brengen, en die daardoor ook troost en houvast kan betekenen. Maar is zo’n ervaring nog mogelijk? En kan ik die werkelijkheid nog aanduiden met het woord ‘God’? Of vermijd ik dat woord best omdat het te beladen is en veel misbruikt.