Het jaar 3000
Bericht uit de toekomst

De door mij, voor deze periode in mijn leven gekozen naam, is Da-Per. Deze naam past bij de missie die ik me heb gesteld en die levensgevaarlijk is. Levensgevaarlijk voor mij zelf, en het grootst denkbare risico voor de samenleving en de tijd waartoe ik behoor, het risico van zinloosheid. We lopen immers het risico te verdwijnen in de geschiedenis zonder ook maar een spoor na te laten, omdat we nooit hebben bestaan.

Ik, Da-Per, lijk wel gek want ik ga proberen contact te maken met het verleden. Dat mag natuurlijk absoluut niet. Het is strikt verboden omdat het buitengewoon gevaarlijk is. Voor je het weet verander je iets in het verleden, gewild of ongewild en verdwijnt de hele wereld zoals we die nu kennen, met mij en de mensen van mijn tijd erbij. Als ze me betrappen isoleren ze me voor altijd, dan word ik digitaal gedood. Of ik word er uit gegooid, uit de samenleving van nu. Verdacht gemaakt en weggezet als asociaal individu. Verstoten door mijn vrienden en bekenden, veracht door mijn familie. Losgesneden van de zorg en voorzieningen, aan liefdadigheid overgeleverd. Toch ga ik proberen jou een bericht te sturen. Jij de onbekende ontvanger in mijn verleden, bijna duizend jaar geleden.

Al tijdens zijn loopbaan in overheidsdienst schreef de auteur, Joep van den Brink (1948), een aantal boeken. Non-fictie, over de ge-schiedenis van de streek waar hij woont, Het Land van Maas en Waal. In de Gelderlander verscheen een feuilleton van zijn hand, geredigeerd door Peter Deurloo, over een aantal tot de verbeelding sprekende persoonlijkheden uit Het Land van Maas en Waal, later samengevat in een boek. Verder schreef hij over de geschiedenis van de techniek en over tuinieren en planten.
Na zijn pensionering is hij gestart met het schrijven van fictie, romans die deels in de toekomst spelen. In april 2022 verscheen zijn eerste boek ‘Diaspora’. Een verhaal van drie generaties over de omgang van mensen met de natuur. Dit boek reikt nog veel verder de toekomst in. Mensen uit onze verre toekomst, het jaar 3000, sturen ons een bericht. Een kreet om hulp.

Langzaam stijg ik uit de droombeelden op naar de werkelijkheid van een nieuwe ochtend. Naast me hoor ik de ademhaling van mijn lief, Ser-Een. Haar ravenzwarte haar kriebelt in mijn gezicht. Langzaam beweegt de ademhaling haar bronzen romige lijf. Zachtjes beweegt ze in haar laatste slaap, op de drempel van het ontwaken. Ze ruikt lekker warm en begeerlijk. Onze handen vinden elkaar en daarna onze lichamen in een zachte en vertrouwde verstrengeling. We verzinken in elkaars innigste warmte.
Nagenietend liggen we bij elkaar. Ser-Een met haar hoofd op mijn schouder, haar been over mijn been. Mijn hand rustend op de welving van haar heup. Een zacht gestommel klinkt.
‘Papa Da-Per en mama Ser-Een, ik ben wakker,’ mompelt Me-Sje zachtjes.
Ser-Een denkt de afscheiding open. Me-Sje kruipt slaapdronken op het bed en kroelt zich in de holte van mijn arm. Sabbelend op haar duim. De geur van de nacht hangt nog om ons heen en vermengt zich met de geur van de liefde. Samen maken deze geuren een spoor in mijn geheugen, een herinnering voor altijd.