In strijd vervallen
Een bijzondere ontmoeting tussen een Jood en een Palestijn

Yusef is een Palestijnse jongen die opgroeit in de Westelijke Jordaanoever samen met zijn drie zusjes. Zijn leven verandert op drastische wijze als zijn moeder overlijdt door een raketaanval van Israël. Op verrassende wijze komt hij in aanraking met Sem, een Joodse jongen die woont in de nabije Israëlische nederzetting waar een aanslag van de terroristische organisatie Hamas plaatsvindt. Hanne is een vrouwelijke militair binnen Mossad en maakt onderdeel uit van het team dat de Hamas-cel dicht bij de grens met Israël moet opsporen en uitschakelen. Alle drie moeten zij vechten om hun leven te behouden voor henzelf en voor de geliefden om hen heen. Kunnen zij overleven te midden van oorlogsomstandigheden waarin geweld en gevechten de bittere realiteit van het leven vormen?

Dennis van den Broek is een dromer, denker en schrijver. Van kinds af aan vindt hij het leuk om zijn eigen wereld te creëren en mensen te vermaken met het vertellen van zelfbedachte verhalen. Door een verhaal kun je immers in een compleet nieuwe wereld stappen. Een jaar geleden besloot hij om zijn liefde voor verhalen verder te ontwikkelen door zijn fantasie op papier uit te schrijven. Een boek kwam tot stand, waarin fantasie en realiteit met elkaar verbonden zijn. In de roman wordt een boodschap verkondigd aan de hand van complexe personages die in een diepgaande worsteling met zichzelf zijn verwikkeld.

Het is verschrikkelijk om haar zo te zien. Dit is de vrouw die hem heeft opgevoed, hem heeft beschermd en altijd voor hem heeft gezorgd. Nu is ze de vrouw met een gebroken lichaam. Ze is stervende. ‘Mama’, zegt hij verdrietig terwijl hij haar voorzichtig bij haar wang aanraakt. ‘Yu-sef’, reageert ze. Ze spreekt zacht en stotterend, waardoor hij een stukje voorover moet buigen om haar goed te kunnen horen. Hij ziet hoe ze met haar mond probeert om meer woorden te vormen. ‘Het komt wel goed, mama’, liegt hij. De ogen van zijn moeder lichten nu een beetje op. Ze haalt een paar diep adem, siddert van de pijn en begint met praten. ‘Je moet... me laten... gaan Yusef.’ Yusef voelt hoe tranen in zijn ogen opborrelen. Hij voelt zich zo machteloos. Waarom moet dit hem overkomen? Waarom moet hij zijn moeder verliezen? Boos en verdrietig slaat hij met zijn ene hand op de stenen terwijl hij met zijn andere hand haar gezicht blijft vasthouden. Hij merkt hoe zijn hand wordt vastgegrepen. Zijn moeder dwingt hem om haar aan te kijken. ‘Zorg... goed voor... je zus-jes.’ De woorden van zijn moeder komen nu in losse stukjes aan. ‘Het zal... moeilijk voor... ze zijn.’ Zijn moeder hapt naar adem. ‘Wat ze... nodig hebben is…’ Haar stem valt weg als een nieuwe pijnschuit door haar lichaam gaat. Ze begint bloed te hoesten terwijl haar bovenlichaam flink trilt. Yusef grijpt de hand van zijn moeder krachtig vast en brengt zijn oor dichtbij bij haar mond. Hij moet weten wat de laatste woorden van zijn moeder zijn. Het laatste wat ze hem nog wil vertellen. Het laatste wat hij misschien nog voor haar kan doen. ‘Wat hebben ze nodig, mama? Zeg het me alsjeblieft.’ Haar lichaam begint te stuiptrekken als een nieuwe hoestbui volgt. Ze slikt, haalt diep adem en kijkt hem aan terwijl ze haar hoofd optilt en nog één keer spreekt. ‘Jou.’ En ze sterft.