Mama achter de schermen
Mijn ongecensureerde waarheid over het moederschap

"Mama achter de schermen" bevat de ongecensureerde waarheid over het moederschap. Het is een hilarische, herkenbare en helende samenvatting van hoe het eraan toegaat in de huiskamer van de schrijfster, zelf mama van twee jonge kinderen. Je ontdekt hoe haar leven volledig op z’n kop werd gezet, zodra ze besliste de pil in de vuilnisbak te keilen. Het verhaal is onverbloemd, soms beschamend, maar vooral ontnuchterend eerlijk. Een troost voor elke andere ouder die zich ook in de tropenjaren bevindt en met de duidelijke boodschap "dat het overal iets is".

Annelies is een net-geen-dertiger met een rechtendiploma en een passie voor het geschreven woord. Ze werkt als Communicatiespecialist, is getrouwd met haar grote jeugdliefde en heeft twee dochters en een hond. Haar gezin is haar grootste inspiratiebron en hoewel ze elke dag aftelt naar de bedtijd van haar kinderen, is het moederschap haar (meestal) op het lijf geschreven.

Hoewel ik op het einde telkens een enorme buik had, was er – zeker tijdens de eerste zwangerschap – de eerste maanden bitter weinig te zien. Mijn boezem daarentegen, kon concurreren met die van Pamela Anderson, maar zelfs in een aansluitend T-shirt zag ik er uit alsof ik gewoon iets teveel in de snoepkast had gerommeld. Op de verjaardag van mijn man, ik was toen bijna halverwege, had ik als verrassing een massage geboekt. Voor hem een volledige lichaamsmassage, voor mij een speciale zwangerschapsversie. Een zeer traumatische ervaring. De dame in kwestie pakte me helemaal in met hete doeken en porde daarna wat in mijn buik. Ze merkte op dat ik wel heel gespannen aanvoelde, maar dat kwam dus voornamelijk omdat ik doodsbang was dat ze mijn ongeboren kind eerst had gekookt en daarna had doodgeprikt. Op het einde vroeg ik met een piepend stemmetje of haar handelingen toch echt geen kwaad konden voor de baby. Ze keek me wat meewarig aan en dacht waarschijnlijk dat ze alweer een gekkin op haar tafel had liggen. Wat ook wel gedeeltelijk klopt, moet ik toegeven. Maar toen werd ik ook voor het eerst geconfronteerd met hoe iedereen zich ongegeneerd een mening vormt over een zwangere vrouw en haar buikgrootte én dat ook nog eens schaamteloos in haar gezicht durft te slingeren. De masseuse vroeg wanneer ik uitgerekend was. Ik zag haar vlug de berekening maken en vervolgens naar me kijken alsof ze het echt niet kon geloven. Volgens haar was er werkelijk nog niets te zien. Ik wist niet of ik het als een compliment of als een belediging moest beschouwen, maar ik was vooral blij dat de sessie erop zat en we konden vertrekken.