Op de avond van dertien mei wordt Math Helk met geweld ontvoerd door een koppel. Met de vrouwelijke ontvoerder, die hij Eva noemt, krijgt hij al snel een goede band. Daar is de man, die hij Don noemt, niet blij mee. Daardoor gebeuren er binnen opmerkelijke gebeurtenissen. Na vijf lange jaren, lukt het Math toch om te ontsnappen. Helaas gaat dat niet zonder kleerscheuren. Eénmaal weer buiten krijgt hij toch wat psychische klachten. Kan en wil Math wel wennen aan de nieuwe moderne buitenwereld?
Michael Hemprig (1995) is een dagdromer die werkzaam is in een supermarkt. Als middelste kind is hij van kinds af aan al bezig met het verzinnen van verhaaltjes. Vaarwel is het éérste verhaal dat hij voluit heeft opgeschreven. Tijdens het schrijven, zit hij vrolijk in zijn eigen wereld. En in die wereld zit hij tegenwoordig vaak. De kans is groot dat er meerdere verhalen verschijnen.
Opeens hoor ik de buitendeur opengaan. Hoe zouden ze reageren als ik niet in zicht ben? denk ik bij mijzelf. Snel doe ik de wc-deur dicht en houd mij stil. Beide stappen naar binnen.
“Waar is hij nou weer?” vraagt Don.
“Misschien op het toilet?” vraagt Eva. Het is duidelijk te horen dat ze mijn kant komen op lopen. Nu zie ik pas dat er geen slot op zit, dat is balen. De deurklink gaat naar beneden en de deur gaat open. Als de deur open staat, zie ik Eva voor mij staan. Daar sta ik dan in mijn onderbroek. Ze kijkt mij met een glimlach aan.
“Hier is hij, Don,” zegt Eva.
“Mooi zo,” zegt Don.
“Mag de deur dicht, ik moet nog plassen?” vraag ik schamend.
“Ja, natuurlijk,” zegt Eva. Eva doet de deur dicht en loopt de kamer in. Na een lange plas, trek ik door en loop de kamer in. Don en Eva kijken mij aan.
“Wel de handen wassen na het plassen,” zegt Eva.
“Uiteraard,” zeg ik overdreven.
“Nou, Math, dat zijn de boodschappen. Je moet zelf maar even kijken wat je er mee doet,” zegt Don.
“Ook mag je het zelf inrichten,” zegt Eva.
“Had gisteren al een beetje ingericht, dus dat komt wel goed,” zeg ik terwijl ik mijn handen was.
“Maar, Math, waarom loop je nog in je onderbroek rond?” vraagt Don.
“Omdat ik net wakker ben.”
“Zie je wel? We hadden een ouder iemand moeten ontvoeren,” fluistert Don tegen Eva. Eva kijkt boos naar Don. Verbaasd kijk ik naar Eva.
“Is er wat mis?”
“Het is al middag Math, jij bent net wakker en staat in je onderbroek,” zegt Don.
“Tja, wen er maar aan.”
“Wen er maar aan?” vraagt Don boos.
“Mijn ritme zal wel naar de knoppen gaan.”
Voordat Don nog bozer kan reageren, zegt Eva, “Math, probeer het wel te voorkomen. Het is hier geen hotel.”