De Kippenfabriek
Hoe het korte leven van kippen een mensenleven verandert

De hoofdpersoon maakt als jong kind iets mee, een gebeurtenis, die zijn verdere leven zal gaan bepalen. Die ervaring maakt diepe indruk op hem en laat hem niet meer los. Als dierenvriend ervaart hij dat volwassenen heel verschillend denken over het omgaan met dieren. Hij vindt dat er nog veel aan moet verbeteren. Hij ziet daarin een taak voor zichzelf, hij moet iets doen vindt hij.
De drijfveer die hij heeft en die stamt uit zijn jeugd, zet hem aan tot daden die hem soms zelf in de problemen brengen en die ook niet aldoor het beoogde effect hebben. Toch houdt hij vol, met steun van de mensen in zijn omgeving. Met veel moeite vindt hij daarin uiteindelijk zijn weg.

Anja van Briemen heeft zich tot doel gesteld om te schrijven over mensen die te maken krijgen met dieren in de verdrukking. Net zoals in haar eerste roman Varkenslied legt zij het leven van die dieren onder een vergrootglas. Dat gebeurt via de hoofdpersoon die ermee te maken krijgt. Herkenbaar zijn de gevoelens van het kind die in deze roman opgeroepen worden. Afschuw, woede, medelijden, onmacht en schaamte. Anja hoopt dat de lezer deze gevoelens herkent en zich voorneemt om zich in te gaan zetten voor een dierwaardig leven voor kippen. De hoofdpersoon in haar roman Kippenfabriek doet dit.

Dit is niet de eerste actie van het drietal, ze hebben al wat ervaring en zijn voorbereid op allerlei toestanden. Ze zijn al eens uitgescholden, geschopt, en zelfs leegden enkele arbeiders hun broodtrommels en meegebrachte, warme drank over hun hoofd. Emma is al eens mishandeld en bedreigd zijn ze alle drie ook al.
Maar het is nog niet zover. Wolf ziet dat de nacht langzaamaan plaats maakt voor een grijzige lucht, deze dag zal niet zonnig worden, is voorspeld. Hij denkt terug aan de eerste keer dat hij in actie kwam voor de kippen, veel jonger was hij toen, een kind nog eigenlijk. Toen zou het juist wel mooi weer worden, en hij weet nog hoe enthousiast hij zich voelde.