Boek begonnen met lezen en pas weggelegd toen hij uit was... goed geschreven en heftig te lezen hoe krom het systeem is/was in de psychiatrie. Wat heb jij een hoop shit meegemaakt en wat ben jij hier sterk uitgekomen zeg. Wauw! Boek had van mij wel 500 pagina's en meer mogen hebben. Denk dat jij veel te vertellen hebt en dat heel veel mensen uit jouw ervaringen veel goeds kunnen meenemen. Goed gedaan Patricia 💪🏼🌸
Als littekens konden praten…
Mijn zoektocht naar erkenning en liefde in een onvolmaakte wereld
- Auteur
-
Patricia Katuin
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Reviews
- 5,0 / 5 (11 reviews )
- Prijs
- € 19 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Dit is een verhaal over de zoektocht naar erkenning en acceptatie. Over het durven kijken naar trauma’s, verdriet en angsten en het omarmen daarvan. Een verhaal over gehoord willen worden in plaats van veroordeeld vanwege het uiten van boosheid, wanhoop en passiviteit.
Ik ben jaren weggelopen voor de ellende die me van binnen bijna gek maakte. Ik werkte me kapot en sportte zoveel ik kon. Aan de buitenkant lachte ik, maar van binnen draaide ik door. Toen ik thuis kwam te zitten door een ernstige sportblessure en daardoor mijn escapes niet meer had, barstte de bom. Wat volgde was een ongelofelijke reis door de psychiatrie die ik nooit had willen missen, want wat heb ik veel geleerd en wat heeft het me een mooi en sterk persoon gemaakt. Maar wat was het toch anders geweest, als ze meteen naar me hadden geluisterd.
Ik ben jaren weggelopen voor de ellende die me van binnen bijna gek maakte. Ik werkte me kapot en sportte zoveel ik kon. Aan de buitenkant lachte ik, maar van binnen draaide ik door. Toen ik thuis kwam te zitten door een ernstige sportblessure en daardoor mijn escapes niet meer had, barstte de bom. Wat volgde was een ongelofelijke reis door de psychiatrie die ik nooit had willen missen, want wat heb ik veel geleerd en wat heeft het me een mooi en sterk persoon gemaakt. Maar wat was het toch anders geweest, als ze meteen naar me hadden geluisterd.
Over de auteur
Patricia Katuin (1977) heeft sinds het begin van haar zoektocht in de psychiatrie het idee gehad dat ze ooit iets terug wilde geven. In achttien jaar heeft ze daar als cliënt veel geleerd en ze voelt zich nu in staat daarover een boek te schrijven. Met daarin aansprekende voorbeelden over hoe het wel en niet zou moeten en met verbeterideeën.
Inmiddels is ze al jaren gelukkig getrouwd en woont ze met haar gezin in het midden van het land.
Inmiddels is ze al jaren gelukkig getrouwd en woont ze met haar gezin in het midden van het land.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464686661 / 978-94-646-8666-1
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 28-04-2023
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 142
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Op dit soort momenten haatte ik mezelf en voelde ik me weer net als vroeger. Mijn vader ging ook met mij om alsof ik stront was en niks goed kon doen. Terwijl ik juist jaren had geknokt om wel weer iemand te zijn. Ik was toch iemand? Ik had geleerd, had een goede baan, gaf leiding aan vier afdelingen, werkte keihard, wist erg veel van mijn vak af en mensen keken tegen mij op. Ik was een aardige tante en ik had jaren op een goed niveau gevoetbald. Maar in die korte tijd dat ik nu in de psychiatrie zat of omging met mensen die in de psychiatrie werkten, voelde ik me klein en net zo vernederd als mijn vader deed.
Terwijl ik juist hierheen ging voor hulp om te leren om te gaan met het verleden met mijn vader. Dit verwarde mij heel erg. Ik wist niet of ik hier verdrietig of boos over moest worden.
Zoals ik dus al eerder vertelde, had ik niet zo’n goede klik met de dames die de stabilisatietherapie gaven. De vergeten afzegging hielp daar niet bij. Ook de individuele gesprekken met Mark bleven moeizaam.
We waren nu zes weken verder na de ambulancerit naar het noorden en ik had nog geen groepstherapie gehad. De band met mijn moeder en stiefvader werd er niet beter op. Zij waren zo paranoïde dat ik maar iets zou vertellen wat hen zou schaden dat dit de sfeer erg beïnvloedde. Ik isoleerde mijzelf steeds meer om zo min mogelijk gezeur te hebben en kroop steeds meer in mijn hoofd.
Terwijl ik juist hierheen ging voor hulp om te leren om te gaan met het verleden met mijn vader. Dit verwarde mij heel erg. Ik wist niet of ik hier verdrietig of boos over moest worden.
Zoals ik dus al eerder vertelde, had ik niet zo’n goede klik met de dames die de stabilisatietherapie gaven. De vergeten afzegging hielp daar niet bij. Ook de individuele gesprekken met Mark bleven moeizaam.
We waren nu zes weken verder na de ambulancerit naar het noorden en ik had nog geen groepstherapie gehad. De band met mijn moeder en stiefvader werd er niet beter op. Zij waren zo paranoïde dat ik maar iets zou vertellen wat hen zou schaden dat dit de sfeer erg beïnvloedde. Ik isoleerde mijzelf steeds meer om zo min mogelijk gezeur te hebben en kroop steeds meer in mijn hoofd.
Reviews (11)
Ik ben zelf geen lezer, maar dit boek blijft je boeien en ik kreeg ook echt een beeld bij het verhaal. Een indrukwekkend, aangrijpend boek.
Echt een aanrader!
Echt een aanrader!
Wat een bijzonder boek! Goed toepasselijk woorden kan ik eigenlijk niet vinden om de juiste belading weer te geven hoe verschrikkelijk het moet geweest zijn voor Patricia om haar misbruik, verslaving en de psychiatrie te overleven. Zonder dat ze het gruwelijk allemaal verteld wat ze heeft meegemaakt heb je als lezer genoeg verbeeldingskracht om het als ware te “beleven”. In hoeverre je dit respectvol kan vertellen, vind ik dat ze dat heeft gedaan.
Het boek leest makkelijk weg net als een thriller. Je wilt steeds weten wat er dan is gebeurt bij haar zoveelste opname en of dat ze daar eindelijk door hebben dat ze andere therapie mag krijgen.
Al heb ik deze trauma’s niet meegemaakt waren er toch opmerkingen die ik herkende vanuit mijn jeugd. De manier van hoe een kind denkt in vreselijk momenten is volgens mij bijna universeel. Heel herkenbaar.
Dat ze dit heeft overleefd laat zien hoeveel innerlijke kracht dat ze heeft en dat ze sterker is dan wat haar is aangedaan. Chapeau Patricia. Diep respect heb ik voor je.
Het boek leest makkelijk weg net als een thriller. Je wilt steeds weten wat er dan is gebeurt bij haar zoveelste opname en of dat ze daar eindelijk door hebben dat ze andere therapie mag krijgen.
Al heb ik deze trauma’s niet meegemaakt waren er toch opmerkingen die ik herkende vanuit mijn jeugd. De manier van hoe een kind denkt in vreselijk momenten is volgens mij bijna universeel. Heel herkenbaar.
Dat ze dit heeft overleefd laat zien hoeveel innerlijke kracht dat ze heeft en dat ze sterker is dan wat haar is aangedaan. Chapeau Patricia. Diep respect heb ik voor je.
Wat een verhaal! Ik ken je natuurlijk persoonlijk al vele jaren en heb een klein beetje gezien wat dit allemaal met je gedaan heeft en nog doet. Het boek beschrijft hoe slecht het gesteld is met de zorg en dat het allemaal veel beter kan en dit veel ellende voor cliënten kan schelen. Wat ben ik trots op jou waar je nu staat. Samen met je gezin heb je gevochten om hier te komen en het is je gelukt. Ik weet dat je er nog niet bent maar het gaat goed komen. Succes en veel geluk powervrouw.
Je hebt lef en moed nodig om je levensverhaal te kunnen opschrijven. Jij hebt met dit boek laten zien dat jij dat hebt en je mag trots zijn op het resultaat en alle positieve reacties. De jongens en ik zijn heel trots op jou en wij wachten met spanning op het volledige boek.
Ik heb je boek vorige week gekocht en nu al helemaal gelezen. Wat een kracht heb jij in je Patricia!!! Heel veel moed heb je om hetgeen wat je hebt meegemaakt uit te schrijven in dit boek. Andere mensen kunnen er veel uit leren om hoe verder te kunnen leven na getraumatiseerd te zijn. Prachtig mooi om te lezen dat je nu verder kunt met je leven met lieve en mooie mensen om je heen ook al draag je dit altijd met je mee. Je bent een sterke dame waarvoor ik diep respect heb. Trots mag je zijn op jezelf dat je de moed en kracht hebt gehad (en hebt want je praat heel open over je trauma’s) om het boek te schrijven. Dankjewel dat je dit met ons lezers wilde delen.
Wat een indrukwekkend verhaal. Ik heb het in een keer uitgelezen. Onvoorstelbaar hoe de hulpverlening hier gefaald heeft. Ik heb er bewondering voor hoe je je leven hebt opgepakt. Je bent een ongelooflijk sterke vrouw.
Dit boek is goud… een indrukwekkend verhaal verteld door een heel mooi mens.
De openheid die Patricia geeft is ontzettend belangrijk om het taboe omtrent suïcidaliteit en zelfbeschadiging bespreekbaar te maken.
Geschreven vanuit de puurheid van de slachtoffer van zowel seksueel misbruik als van het psychiatrische instellingen en dan zo sterk nu in het leven staan. Dat kan alleen een krachtige vrouw zoals Patricia die heel hard aan haarzelf heeft gewerkt. Ze is een kanjer!!
Wanneer je begint met lezen stop je pas zodra het boek uit is. Het is een heel persoonlijk verhaal dat je raakt en je bezig blijft houden.