Wat is leven? Is het ademen, bewegen, eten, praten, lachen, janken? Nee, leven, dat is voelen. Voelen dat je ademt, dat je eet, dat je beweegt. Gewaarworden dat je er bent.
Leven is beleven, leven is groeien, man of vrouw worden als je de volwassenheid bereikt. Leven is kansen krijgen. Kansen om dingen te doen, ongeacht het resultaat. Dus, leven is ook kiezen. Kiezen om te voelen, wat je eet, of/en hoe je beweegt. Kiezen of je vandaag gaat werken, of je daarna weer thuis wilt komen.
Heb ik jou gekozen of jij mij? Heeft de kans ons gekozen of wij de kans benut elkaar te kiezen?
Ach, doet er niet toe toch? Het gaat er niet om of je gekozen hebt of bent, of je elke kans benut, het is gewoon leven. En zolang ik dat doe, zal ook jij voortleven. Dan zal jij bewegen, voelen, kiezen, al was het maar in mijn gedachten.
Want hoe jammer ook, een kans om te kiezen zul jij nooit meer krijgen.
Eddy Vandenbroucke is een amateurschrijver van gedichten en korte verhaaltjes, een trotse vader van drie dochters en fiere opa van ondertussen al een halve voetbalploeg kleinzoontjes. Dit zesde boek is, net zoals zijn eerste, een bundel met gedichten voor zijn vrouw die hij op jonge leeftijd is verloren. Met dit boek wil hij duidelijk maken dat liefde niet stopt na het overlijden van een geliefde, dat er geen einde hoeft te komen aan het rouwen maar dat die liefde mag gevoeld en gevierd worden.
