Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Tussen hemel, aarde en mij
Hoe ik in het eerste jaar van rouw mijn vader naar me toe dicht

Auteur

Jitske van Oosterom

Uitvoering
Paperback
Reviews
4,8 / 5 (4 reviews )
Prijs
16 ,50
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Van de een op andere dag lag Rob met laag bewustzijn op de Intensive Care. Of hij bang was kon hij niet zeggen, wat hij wel en niet meer wilde ook niet.
Zijn basale recht op zelfbeschikking was hem afgenomen en dat deed mij als zijn vlees en bloed onnoemelijk veel pijn.
Zoveel pijn als het deed, zoveel kwam er ook naar me toe. Ik dichtte mezelf door het eerste jaar heen om gaandeweg te ontdekken dat de hemel en aarde helemaal niet zo ver uit elkaar liggen, maar op magische wijze door elkaar heen lopen.

Over de auteur

Jitske is moeder, dochter, communicatieprofessional, creatief schrijfster en prozadichteres. Als ze schrijft, doet ze dat om het leven bij de lurven te grijpen en ze gelooft daarmee niet alleen haar eigen leven, maar ook dat van jou te grijpen, te beroeren. 'Het meest persoonlijke is het meest universele'. Die geneeskracht van taal heeft haar meermaals gered. Boeken en hun schrijvers bevatten een heilige, eigen waarheid en dat te schrijven voor een ander, heeft ze altijd een moedige daad gevonden, al kan ze zichzelf soms maar moeilijk die dapperheid toe-eigenen.

Productinformatie

ISBN
9789465096841 / 978-94-650-9684-1
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
22-11-2024
Taal
Nederlands

Kwalificaties
Leeftijdscategorie: vanaf 16 jaar Nederlands

Uitvoering
Paperback
Pagina's
58
Formaat
A5
Illustraties
Ja

Inkijk

Inkijk pagina 20
Inkijk pagina 21
Inkijk pagina 22

Reviews (4)

Uw email wordt enkel gebruikt voor de betreffende review

Wordt getoond bij de review

Je toelichting moet minimaal 15 woorden zijn.

door Pascal op 11-02-2025
Krachtig en prachtige proza die meer zijn dan alleen woorden. Het neemt je mee in een proces van verwerking en bezieling in een voor ieder moeilijke en onvermijdelijke periode.
door Evi op 31-12-2024
Knap hoe je in proza je verdriet kunt verwerken. Treffende illustraties daarbij.
Sommige regels ontroerden mij. Je voelt de liefde voor de vader van Jitske.
Als je dochter zo over je schrijft hebt je het als vader goed gedaan.
Trof me ook dat ze in al het verdriet weer oog had voor de natuur. Teken dat ze weer verder kan. Heb dat ook zo ervaren in een voor mij verdrietige periode.
door Bettina Elferink op 18-12-2024
Prachtige teksten! Zo mooi beeldend en met creatieve vondsten,zo knap geschreven.De schrijfster neemt mij helemaal mee in wat ze wil vertellen.De gedichten zijn zowel speels als ontroerend. En het gevoel van een groot afscheid nemen is zo herkenbaar.Samem met de mooie eenvoudige tekeningen van de illustratrice zijn het gedichten die je bemoedigen en vreugde geven.
door Diana Romkes op 29-11-2024
Een uniek werk!
Ik werd geraakt in mijn ziel van het gebakken ei tot en met " op mijn blouse."
door de puurheid, naaktheid,
haar opmerkzaamheid, beeldend.
Door de illustraties, van eenzelfde, veelzeggende eenvoud.
Door de band met haar vader die voelt als voor altijd durend...
Een waardevol kadootje, aan mijzelf geschonken




In de media

Jitske vraagt aandacht voor hospicezorg

Rond het overlijden van iemand die heel dichtbij staat, kunnen innerlijke stemmen de boventoon gaan voeren. Stemmen van hoe het moet of hoort. Ik had die stemmen ook. Het idee dat je faalt in je zorg en steun, omdat je de ander niet in huis haalt om daar te sterven, bijvoorbeeld.” Het vooroordeel verdween. ,,Toen mijn vader op zijn kamer kwam te liggen, kregen we een vragenlijst die inzoomde op de vraag ‘wie is de mens Rob’? Ik vond dat zo respect- vol en zacht. Het tekent, naast de medische, professionele begeleiding ook het belang van medemenselijkheid.

Lees meer op: De nieuwsbode
Poëzie is een vorm van communiceren met ons 'wilde' zelf

De dichtbundel 'Tussen hemel, aarde en mij, is heel toegankelijk. 'We maken in ons leven vaker dan eens kennis met rouw. We leren daarin dat afscheid nemen een daad van liefde is. 'Partir, c'est mourir een peu'. In het afscheid, in het voelen wat er allemaal te voelen valt, leren we onszelf op een heel interessant niveau kennen.

Lees meer op: Bloemendaler