Natuurlijk is het dit boek. Dit is een van de hoogtepunten uit de werken van Janneke Robers waarin zij schrijft over de contra-revolutie tegen de hierarchische samenleving waarin alleen de sterksten overleven. Hierbij gebruikt zij haar infame schrijfstijl om een idiosyncratisch beeld te schetsen van het dagelijks schoolleven. Copulatie en corpulentie komen hierbij ook aan bod. Onder andere het personage Gijs viel mij ten oog. Hij symboliseert de onderdrukte proletariër die als bilateraal middenstuk tussen de twee grootmachten wordt rondgeslingerd. Hierbij bedoel ik natuurlijk Nienke, die het neo-liberalisme voorstelt, en haar plaaggeesten, die de conservatieve geest van het heden symboliseert.
Ik geef dit uiteindelijk een 5 vijfhoekige vierkanten uit 5 vijfhoekige vierkanten want dit stukje proza mag niet onopgemerkt blijven.