Kroniek van het ongerijmde
Curieuze feiten door de eeuwen heen

In dit rijk geïllustreerde boek wordt de lezer meegenomen op een fascinerende reis door de tijd. Aan de hand van korte, chronologisch gerangschikte verhalen wordt een verrassend en vaak komisch beeld van de geschiedenis geschetst. Mensen hebben er in alle tijden op zijn zachtst gezegd nogal merkwaardige denkbeelden op nagehouden! Bijgeloof, excentrieke ideeën en reeds lang achterhaalde wetenschappelijke stellingen zijn slechts enkele van de vele onderwerpen die in deze kroniek aan bod komen. Het boek begint bij Adam en Eva en eindigt met iets wat naar de toekomst verwijst. De hele kroniek kan dus beschouwd worden als een soort alternatieve wereldgeschiedenis.

Serge De Man werd op 26 december 1964 geboren te Berchem bij Antwerpen. Men kan hem gerust omschrijven als een geschiedenisfanaat: zijn vrije tijd brengt hij bij voorkeur door in bibliotheken, om opzoekingswerk te doen. Hij vindt dit echter allesbehalve een saaie bedoening want hij ziet de geschiedenis zeker niet als een eindeloze aaneenschakeling van veldslagen en politieke beslommeringen. Hij is altijd veel meer geïnteresseerd geweest in de vaak vreemde ideeën die mensen er in het verleden op nahielden.

Een heilige op vier poten
In het midden van de dertiende eeuw ondernam de Franse monnik Etienne de Bourbon een ware kruistocht tegen een buitengewoon hardnekkige vorm van afgoderij. Heel wat vrouwen uit het bisdom Lyon hadden opgebiecht dat ze voor hun zieke kinderen tot een zekere Sint-Guinefort hadden gebeden. Deze sint was echter niet zomaar een 'gewone' heilige: het was een dier, meer bepaald een windhond!
Een adellijke heer had zijn zoontje in zijn kasteel nabij Neuville toevertrouwd aan een oppas. Op een onbewaakt moment sloop er echter een kwaadaardig serpent de slaapkamer binnen. Guinefort wierp zich op als redder in nood en verscheurde het monster. Toen de oppas en daarna ook de kasteelheer en zijn vrouw zagen dat het kind roerloos op de grond lag en de hele kamer besmeurd was met bloed, namen ze verkeerdelijk aan dat het door de hond was doodgebeten. Daarop haalde de kasteelheer zijn zwaard tevoorschijn en doodde het onschuldige beest. Toen bleek dat zijn zoontje gewoon lag te slapen, realiseerde hij zich echter een grote vergissing te hebben begaan en besloot hij om voor die dappere kindervriend een grafmonument op te richten, bestaande uit een hoop stenen waar vlakbij enkele bomen werden aangeplant.
Jaren later, toen het kasteel tot een ruïne was vervallen, begon de lokale bevolking Guinefort als een martelaar te vereren en groeide het domein met het graf uit tot een waar bedevaartsoord. Een stokoude, heksachtige vrouw leidde de gelovigen naar het monument, waar ze volgens de eerwaarde Etienne de Bourbon allerlei duistere rituelen verrichtte om genezing voor hun kinderen af te smeken. In de jaren vijftig deed de toegewijde monnik een verwoede poging om deze ketterse eredienst met tak en wortel uit te roeien: hij gaf opdracht om de overblijfselen van de 'heilige' op te graven, de bomen om te hakken en alles te verbranden. De mythe van de trouwe viervoeter die voor de goede zaak gestorven was en kinderen kon genezen, ging echter niet in de vlammen op maar had zich al lang verspreid.