De grote rode schuur

Thom woont samen met zijn vader en moeder in een kleine flat in een grote stad. De zomervakantie breekt aan en al zijn vrienden gaan op vakantie. Maar Thom gaat niet. Of toch? Een brief doet alles veranderen. Het avontuur begint. Na een busreis komt Thom aan op het platteland van Amerika. Een vervallen grote rode schuur trekt zijn aandacht. Het avontuur is begonnen. Samen met zijn “speciale” vrienden beleeft Thom spannende en grappige momenten. Zal het de knorrige buurman lukken om Thom en zijn vrienden te verraden en uit elkaar te halen?

Alfred Dobben (1970) vertelde zijn twee zonen verhalen voor het slapen gaan. Verhalen vol met humor en soms ook met spanning. Veel van die verhalen is hij in vakanties gaan opschrijven. ‘De grote rode schuur’ is het eerste boek. Een boek om uit voor te lezen of om heerlijk zelf te lezen. Door de beeldige manier van schrijven stap je zo in het verhaal.

Opa en oma waren nog maar net in de oude pick-uptruck gestapt of Thom ging al naar zijn kamer om wat spulletjes te pakken die hij mee zou nemen. Zijn zaklamp, zijn zakmes en wat knalerwten nam hij mee. In de deuropening bleef hij stilstaan om vervolgens terug de kamer in te lopen. Hij pakte zijn knuffel van het bed. Knuffie was voor Thom heel belangrijk en wanneer Thom iets spannend vond, was Knuffie het eerste waar hij naar greep. Hij ging op pad, klom over het hek achter de schuur, stak het beekje over en liep tussen de heuvels door naar de vervallen rode schuur. Hij wist zeker dat hij gisteren iets opvallends had gezien. Hoe dichter hij bij de schuur kwam, hoe spannender maar ook interessanter hij het begon te vinden. De boerderij zelf zag er inderdaad verlaten uit. De ramen waren met planken dichtgespijkerd. Thom richtte zijn aandacht op de schuur en besloot er een kijkje te gaan nemen. De grote deuren aan de voorkant zaten op slot, net als de kleine deur. Thom begon om de schuur heen te lopen. Alles leek hermetisch te zijn afgesloten. Een beetje teleurgesteld liep hij langs een zijkant. Plotseling viel zijn oog op een plank die scheef hing. Hij voelde dat er beweging in zat en dat hij deze omhoog kon drukken. Thom probeerde naar binnen te kijken, maar het was daar donker. Hij haalde zijn zaklamp uit zijn zak en scheen naar binnen. Wat hij zag, trok hem meer en meer aan. Er stond van alles in de schuur. Hij bedacht zich geen moment en probeerde de plank verder omhoog te drukken. Tegelijk pakte hij de zaklamp in zijn linkerhand en Knuffie in zijn rechter. Met een beetje moeite lukte het hem om in de schuur te komen. Daar stond hij dan, in een donkere schuur waarvan opa zei dat het er spookte. Koude rillingen gingen door Thoms lichaam en hij pakte Knuffie nog steviger vast.