Mijn ware kleuren
deel 2: Chaos van emoties

Mijn ware kleuren is het tweede boek van Peggie Knoops. Hierin omschrijft zij wederom haar eigen levenservaringen. Open, goudeerlijk en confronterend! Ondanks de zware onderwerpen die aan bod komen, voel je ook zeker een dosis humor en sarcasme van haar verhalen afspatten. ‘Glinstertjes’ in de duisternis. Ze wil door haar intense openheid het stigma van onzichtbare ziektes doorbreken. Een kijkje in de keuken van een gezin en leven, waarin depressie, autisme, rouw, wanhoop en machteloosheid spelen. Maar ook liefde, warmte, saamhorigheid en heel veel kracht. Haar verhalen zijn gehuld in een poëtisch jasje om de woorden en verhalen meer kracht bij te zetten. Ze wil hiermee duidelijk de juiste snaren raken. En dat doet ze zeker! Een boek dat je hart kleurt. Wederom zeker het lezen waard!

Peggie Knoops is getrouwd met Bernd. Samen hebben ze een zestienjarige dochter Senna en de liefste labradoodle ter wereld, Charlie. Peggie woont in Venlo.Tot zes jaar geleden is zij leerkracht basisonderwijs geweest. Helaas kampt zij al jaren met een ernstige, chronische depressie. Dit door teveel heftige gebeurtenissen in haar leven. Ze heeft haar hele leven haar echte emoties binnengehouden. Door omstandigheden heeft ze niet geleerd haar eigen gevoelens te kunnen delen en is ze nooit in haar kracht gezet. Door onzekerheid en zelfhaat heeft ze veertig jaren lang met een masker op geleefd en vrolijk gelachen en toneelgespeeld. Altijd aardig gevonden willen worden. Zonder het zelf in de gaten te hebben. Zo lang dat ze emotioneel ‘dood’ was en zichzelf kwijt was. Ze is nu hard bezig met de zoektocht naar haar identiteit. Dat brengt een heel gevecht en een chaos van emoties met zich mee. Schrijven liet haar hart opengaan. Eerst schreef ze alles van zich af voor zichzelf. Dat werkte helend. Nu wil ze met heel veel liefde anderen in hun kracht zetten door haar eigen leven openlijk te delen. Ook erkenning voor zichzelf vinden en het stigma van onzichtbare ziektes doorbreken bij onwetende mensen en instanties!

Drie maanden geleden voelde ik blijdschap zeer bewust voor de allereerste keer,
Het overrompelde mij compleet.
Ik kreeg prachtig nieuws te horen,
Dat een raam in mijn hart helemaal opendeed.

De heerlijke wind kon heel goed binnen,
Waaide even door mijn hartkamers, fris en vrij.
Tranen vloeiden rijkelijk over mijn wangen,
Terwijl ik geen verdriet had, maar een vreemde sensatie overspoelde mij.

Ik had even een momentje nodig,
Voordat deze emotie doordrong in mijn lijf en brein.
Ik heb toen na het krijgen van twee vreemde blikken uitgesproken:
“Dit zijn tranen van blijdschap hoor, wat vind ik dit nieuws fijn!”

Ik kreeg weer twee verraste en leuke blikken,
Toen ik hen spontaan begon te knuffelen.
In plaats van officieel te feliciteren,
Wilde ik mijn sprankeltjes en frisse wind heel graag met hen verbinden en delen.

Ik kan het nog niet goed uiten,
Nog geen brede lach op mijn gezicht.
Omdat deze nieuwe emotie mij zo intens overspoelt,
Ga ik huilen terwijl ik blijheid voel, die mijn binnenste zo oplucht en verlicht.

Mijn hart zit bomvol met een immense zee van tranen,
Die tranen heb ik 45 jaar lang opgekropt en opgespaard.
Dat maakt dat ook bij positieve emoties,
Mijn hart zich overstromend openbaart.

Ook gisteren lachte ik weer huilend,
De tranen bleven rollen na een berichtje van een dierbaar persoon.
Weer schitterend nieuws dat ik onverwacht en zeer gunnend mocht lezen,
Dit jaar worden hij en zijn vrouw verblijd met een prachtige zoon!