Vrolijke Frans
en de drie opdrachten

Vrolijke Frans en de drie opdrachten beschrijft de spannende avonturen van een dappere jongeman in een land hier ver vandaan. Om met prinses Zonnestraal te mogen trouwen moet hij drie ogenschijnlijk onuitvoerbare opdrachten vervullen. In een wereld vol magische dieren, reuzen en rovers, laat Vrolijke Frans op humoristische en luchtige wijze zien dat de beste oplossingen om met lastige zaken om te gaan, voortkomen uit creativiteit. En niet uit eerste aannames of ondoordachte acties. Dit is een verhaal van alle tijden, dat kinderen aanzet tot anders denken. Tot vriendschap in plaats van vijandigheid. Zonder daarbij de lol van het avontuur te verliezen.

In het leven van Bart Lips (1950) zijn verhalen altijd een rode draad geweest. Zijn moeder wist het jappenkamp voor haar vier dochters enigszins te verlichten door elke avond sprookjes te vertellen. Het plezier om een haast kinderlijke verwondering om te zetten naar het vertellen van verhalen, gaf zij door aan Bart. In navolging van zijn moeder verzon ook hij voor zijn eigen vier kinderen vele verhalen. Vaak grappige of soms, als het zo van pas kwam, sprookjes met een boodschap. Tijdens een vakantie waren de kinderen onhandelbaar en was het nodig dat hij ter afleiding een lang verhaal verzon. Met succes, want dat verhaal, Vrolijke Frans en de drie opdrachten, werd hun lievelingssprookje. Vaak wilden ze het nóg eens horen en inmiddels is het sprookje wereldberoemd geworden binnen zijn familie en vriendenkring. Na afronding van zijn arbeidzaam leven als advocaat en mediator, vond hij de benodigde tijd en heeft hij op aandringen en tot genoegen van zijn omgeving het sprookje aan het papier toevertrouwd.

De 14 illustraties zijn van de hand van de auteur.

Daar ging hij dan; in zijn uppie een groot en onbekend gevaar tegemoet. Het geluid werd geleidelijk sterker en Frans ging steeds voorzichtiger sluipen. Toen het geluid heel sterk werd, sloop hij als een tijger op handen en voeten door het stikdonkere bos en dat was maar goed ook, want opeens ... kon hij maar net op tijd stoppen. Bijna viel hij voorover in een grote en erg diepe kuil. Die val zou nog niet zo dramatisch zijn geweest maar in die kuil, op nog geen tien meter van hem vandaan, zaten twee enorme reuzen. Gelukkig waren ze druk met elkaar bezig. Waarschijnlijk hadden ze hem daarom niet gezien. Frans kroop snel achter een struik en zorgde er in ieder geval voor dat hij goed verborgen bleef tussen de over de rand hangende takken. Plat op zijn buik gelegen kon hij precies over de rand van de kuil naar beneden kijken.

De reuzen, zo schatte Frans, waren misschien wel tien meter groot. Alleen al hun hoofden waren ruim tweeënhalve meter. Het was erg griezelig.