Kijken naar de Waterwandelaar
Geloofspoëzie en pleziergedichten

Doorgaans is een combinatie van serieuze (geloofs-)gedichten en 'light verse' in één bundel niet heel gelukkig.
Maar met Kijken naar de Waterwandelaar wordt aangetoond dat het heel goed kan werken.
In een grote variëteit qua thematiek en qua dichtvorm laat Jan Leemhuis zich kennen als een veelzijdig dichter.
Gebruikmakend van mooie metaforen en rake beeldspraak lukt het hem om de breedte van het leven in woorden te vangen.
Sonnetten, limericks, ollekebollekes en andere vormen fungeren daarbij als dankbare kaders.
Zo wordt de lezer meegenomen langs verrassende invalshoeken die zowel inspirerend als herkenbaar kunnen zijn.

Jan Leemhuis (1960) is al van jongs af aan gefascineerd door taal. Bij hem heeft die fascinatie pas op latere leeftijd een uitweg gevonden in het schrijven van gedichten. De Bijbel en het leven als christen zijn daarbij vaak terugkerende aangevers. Maar ook dichtvormen uit het lichtere genre, zoals limericks en ollekebollekes, beoefent hij graag. Door zijn muzikaliteit en ritmegevoel voelt hij zich thuis in vaste rijmschema's en een strak metrum. Bovenal overheerst echter datgene waar het ooit mee begonnen is: plezier in taal!

Voor meer informatie: https://janleemhuis.auteursblog.nl/

Jozef, de man van

Ik heb me nog vertwijfeld afgevraagd:
is zij wel uit het juiste hout gesneden?
Wat nu te doen? Hoe word ik in de vrede
een vader bij een maagdelijke maagd?

Een eerstgeboren zoon maar niet de mijne …
Ben ik als figurant van stal gehaald
om, nu de Geest bij haar is ingedaald,
stilaan in de coulissen te verdwijnen?

Maar nadat er die nacht - echt héél bijzonder -
opeens een engel aan mijn bed verscheen,
ja, toen begreep ik iets van heel het wonder.

En dat ik zelfs, hoewel nog niet meteen,
maar wel om in geloof naar uit te kijken,
als vader steeds meer op de zoon mag lijken.