Samenvatting
Egbert Mulder vertelt over de alledaagse praktijk van het leven in combinatie met de beperkingen die voortvloeien uit zijn ziekte Multiple Sclerose. De verhalen maken duidelijk wat de ziekte in de loop der jaren met iemand doet. Het boek is een mix van het beginstadium van MS tot zijn hedendaagse ervaringen. De auteur beschrijft ze serieus en met humor. Verder vindt u praktische tips om (figuurlijk) staande te blijven en de kwaliteit van het leven te verbeteren. Tenslotte een aantal overpeinzingen in negatieve maar vooral positieve zin. Kortom, een boek voor een ieder die tegen de pechprijs MS is opgelopen of iemand uit de omgeving kent die met de ziekte is overvallen.
Over de auteur
"Ik, geboren in 1957 en woonachtig in Velsen debuteer met een bijzonder boek. Een redelijk gewone man met één makke: hij lijdt aan de ziekte MS. Ik beschrijf middels realistische, nuchtere, geestige en vooral eerlijke verhalen het verloop van een gezonde jonge carrièreman naar een 50 plusser die moet leven met vele beperkingen als gevolg van deze progressieve ziekte."
Inkijk
Het autonome zenuwstelsel is beschadigd. Een gevolg hiervan is dat de lichaamstemperatuur niet helemaal onder controle is. Nou dat was te merken. Het leeuwendeel van de afnemers bevonden zich in Zuid-Europa. Van pakweg juni tot en met eind september not the place to be. Enorm - niet te reguleren - transpireren. Moderne kantoren hebben uiteraard airco. Dan nog nam het geruime tijd voordat de gehele vochthuishouding was gestabiliseerd. Een dagje op een vakbeurs was geen pretje. Stukje bij beetje kwamen er excuses voor absentie en vervangers voor zulke klussen.
De moeheid, van midden ochtend tot einde werkdag. Wat heb ik bergen druivensuiker gegeten. Wat heb ik sloten koffie gedronken. En toch maar van die schreeuwgeeuwen. Door merg en been. En die druk op mijn ogen, een paar seconden de luiken sluiten moet toch kunnen? Mijn secretaresse organiseerde minipauzes tussen afspraken. De werkdag was regelmatig inclusief diner met cliënten. Om pakweg 18 uur naar huis, kwartiertje op de bank, douchen en weer gaan tot circa 22 uur. Nog een slimme truck, een taxi nemen, dan kon ik nog even mijn ogen sluiten. Soms rechtstreeks van kantoor, maar dan wel op de parkeerplaats even de ogen dicht. Op vrijdagavond algehele ineenstorting, gelijk half werkend Nederland. Niks bijzonders zou je zeggen. In mijn geval was zaterdag ook een nul en pas in de loop van zondag trok alles een beetje bij.
