Danger zone
Uit het dagboek van een juf

Jeugdbendes maken de wijk en uiteindelijk ook de school onveilig. De invloed van drill rappers en gangs speelt een grote rol. In de brugklas komen Elise, Storm en hun mentor Eva van Vulpen steeds meer te weten over de gangs. Lerares Eva van Vulpen merkt dat er op school dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen. Er worden verboden spelletjes gespeeld en leerlingen worden lastiggevallen.
De gangs lijken eerst nog redelijk onschuldig totdat Elise in moeilijkheden komt. Dan wordt duidelijk dat de gangleden niet alleen lastige leerlingen zijn.
https://youtu.be/xhVwFX-BYB4

Eveline van Amstel werd in 1969 geboren in Delft. Ze studeerde Nederlands en geschiedenis aan de Lerarenopleiding te Rotterdam waar zij in 1994 haar bevoegdheid voor beide vakken behaalde. Vervolgens gaf ze op diverse middelbare scholen les. Vanaf 2015 begon zij een eigen taalschool en in 2016 behaalde zij aan de Vrije Universiteit Amsterdam haar certificaat Nederlands als tweede taal. Ze geeft tegenwoordig Nederlands aan expats en andere nieuwkomers en verzorgt ook inburgeringscursussen. Daarnaast houdt ze zich bezig met muzikale vorming en geeft ze pianoles. Ze heeft een protestantse achtergrond.

‘Drie cola’, zegt Storm. Het meisje komt terug met een kartonnen bakje om de cola in te zetten. Hij geeft haar drie bonnetjes. Alle leerlingen hebben drie bonnetjes gekregen om drankjes te halen. Als ze meer willen drinken, moeten ze dat zelf betalen. Storm manoeuvreert zich door de dansende massa heen en geeft Rosa en Elise een drankje. ‘Er staan gasten voor de deur’, schreeuwt Elise in zijn oor. ‘Wat voor gasten?’ schreeuwt Storm boven het geluid van de muziek uit. ‘Niet van onze school’, schreeuwt Elise terug. ‘Laten we eens bij de uitgang gaan kijken,’ schreeuwt Storm tegen Elise en Rosa. De meiden knikken en ze lopen naar de uitgang. ‘Wat gaan jullie doen?’ vraagt Eva van Vulpen als ze bijna bij de uitgang zijn. ‘Naar de wc’, zegt Rosa. Eva knikt dat het goed is. Bij de buitendeur staat de conciërge. Hij heeft de deur op slot gedaan en er hangen wat vreemde jongens met fietsen en brommers op het schoolplein vlak bij de deur. Een van hen bonst op de deur en roept: ‘We willen erin!’ Hij ziet er dreigend uit met een donkere jas met bontkraag en als hij zijn mond open doet, glinstert er in het licht van de lantaarn een gouden tand. Hij gooit zijn fiets achterover terwijl hij rijdt en haalt kapriolen op één wiel uit om indruk te maken. ‘Die gast herken ik’, zegt Storm. ‘Het is een vriend van Randy uit klas twee of drie, geloof ik.’ ‘Ja, met Jan de Bruin van scholengemeenschap LuxSu’, zegt de conciërge aan de telefoon. ‘Wanneer kunt u hier zijn?’ ‘Hij belt met de politie’, zegt Rosa. ‘Wat een rare gasten dat ze zomaar naar het schoolfeest van een andere school willen’ zegt Elise. ‘Daar komt mevrouw Van Vulpen weer’, sist Storm. Ze kijken achterom en inderdaad komt daar hun klassenlerares aan. ‘Komen jullie weer?’ vraagt ze als ze hen ziet. Ze knikken en lopen weer richting de aula. Daar surveilleert hun juffrouw van Engels. ‘Laten we gaan dansen!’ roept Rosa. Ze trekt Elise alvast mee. Storm wenkt naar Erik om ook te komen dansen. Nu zijn ze met zijn vieren. Erik danst al gauw met Rosa en Storm met Elise. Als ze een tijdje aan het dansen zijn, verandert de muziek. Sommigen gaan de dansvloer af en anderen nemen hun danspartner in de armen. Ook Storm neemt Elise bij de hand en danst. Wat een mooie ogen heeft ze eigenlijk, denkt hij opeens. Als je er te lang in kijkt, lijk je erin te verdrinken. Dan horen ze harde knallen. Het lijkt net alsof er geschoten wordt. ‘Wat is dat?’ gilt Elise in zijn oor. ‘Het komt van buiten’, gilt hij terug. ‘Laten we gaan kijken’, roept Rosa. Met zijn vieren lopen ze van de dansvloer af richting de uitgang. Er staat een nog grotere groep jongens met petjes en zwarte jassen voor de deur. Ze dragen rode zakdoeken ziet Storm nu. Erik weet inmiddels meer. ‘Ze zeggen dat er rotjes zijn afgestoken door die gasten’, zegt hij. ‘Uit wraak, dat ze net door de politie werden weggestuurd’, zegt Erik. ‘Echt zielig, als je zo bent’, reageert Rosa. ‘Ja’, knikt Elise, ‘echt zielig. Dan zien ze dat de jongens opeens hard wegfietsten. Even later begrijpen ze waarom. Er komt een politieauto voorrijden en er stappen twee agenten uit. De conciërge doet de deur open en laat hen binnen. ‘Ze zijn niet van deze school’, verzekert hij de agenten. Deze nemen plaats bij de receptie aan de ingang en krijgen een kop koffie aangereikt door de docente Engels. ‘We komen even wat camerabeelden bekijken’, zegt een van de agenten. Dan kunnen we die doorsturen naar onze collega’s.’