Montmartre-Montparnasse1900-1930 - Kunstenaarsportretten

From the book

Het drong steeds meer tot hem door dat hij de overtuiging van zijn verheven kunstenaarschap moest loslaten en eigenlijk niet meer was dan een ijdele mislukkeling. Toen hij voor de eerste keer naar Parijs was gegaan, had hij zijn moeder gezworen dat hij een groot kunstenaar zou worden. Hij had haar en zichzelf alleen maar teleurgesteld. Zonder zich te verweren en het gevecht met zichzelf aan te gaan had hij naar de fles gegrepen en het noodlot over zichzelf afgeroepen. Hij was niet in staat zich anders op te stellen en zijn trots te temperen, zich minder als de fantastische, uitverkoren Maldoror te beschouwen en zich realistischere doelen te stellen.
Sinds zijn terugkeer in Parijs was er niets veranderd. Zijn prestige was volledig geknakt en Modigliani moest uiteindelijk afstand nemen van zijn superieure zelfbeeld. Deze desillusie, de ontnuchtering en de verloren identiteit veroorzaakten een voortdurende, onverdraaglijke pijn die hij alleen kon verzachten met absint en hasjiesj. Verdoofd, bedwelmd en buiten bewustzijn was er geen omgeving meer die hem negeerde. Dan kon hij ongeremd zijn eigen ziel koesteren, zich een groots kunstenaar wanen en zich beschermen tegen de eenzaamheid en de angst om aan zichzelf ten onder te gaan. Soms kreeg hij op zulke momenten een helder beeld van zijn succes en wist hij precies hoe hij aan de slag moest gaan om beelden en schilderijen te maken die de critici en ook zijn vrienden niet langer konden negeren. Als hij daarna bij bewustzijn kwam, waren de kracht van het moment en zijn ideeën verdwenen. Dan was er opnieuw de desillusie en het verlangen naar alcohol en hasjiesjpillen. De middelen verdoofden hem enkele uren en hielpen hem in slaap te komen, maar hadden geen enkel positief effect op zijn artistieke prestaties en ondermijnden zijn gezondheid. Vrienden merkten zijn verval op: zijn vieze adem, zijn zwarte tanden, de bitterheid die om zijn lippen besloten lag en zijn doffe ogen. Hij sprak met een levenloze stem en citaten van dichters hadden plaats moeten maken voor onsamenhangende kreten en de herhaaldelijk geuite smart dat hij Picasso’s slachtoffer was geworden.

About the author

Montmartre-Montparnasse is het eerste boek van Koen de Vries. Hij studeerde cultuurwetenschappen in Tilburg en is een kenner van de kunstgeschiedenis van Frankrijk waar hij een deel van het jaar woont en schrijft.
Personen die een exclusieve culturele en sociale positie innemen hebben zijn bijzondere aandacht. Ook in zijn volgende boeken, zal dit tot uitdrukking komen. Het boek over vrouwen van Engelse adel uit de tweede helft van de achttiende eeuw beschrijft hoe ze hun rechten op liefde en vrijheid in eigen hand nemen. Momenteel werkt hij aan een boek over de eerste bohemiens, een typisch Parijs' fenomeen uit de negentiende eeuw.

Inhoudsopgave:

Inleiding

Het begin, matisse en de fauvisten

Montmartre

De bent van de butte

De bulgaar met de bolhoed

De zangen van modigliani

Yo el rey

De eerste kubistische tentoonstelling

Kunst voor wijn

De vreugde van het verderf

De diefstal van de mona lisa

Montparnasse 

Twee vrouwen en een schilder

Een nieuwe start

Marevna

Een jood uit de shtetl

De koning van de montparno’s

De weelderige bohemien           

Nieuwe muzen

Oorlog 

De kannibaal    

De bruiloft van de koning           

De rus, de japanner en de italiaan           

Hartstocht en vertwijfeling        

Leven en dood 

Métèques         

De laatste zang

Dwaze jaren     

Lucy lucy            

De schmiermaler            

Vrouwen en katten       

Kiki        

De dichter en zijn dromen          

De koningin van montparnasse

Adieu adieu

Montparnasse voorbij

Beknopte bibliografie

Reviews