Godeneiland
Een reis naar de droomwereld

Aryan, een ietwat oudere pelgrim, trekt naar het eiland van zijn dromen voor wat de reis van zijn leven belooft te worden. Hij verwacht er een harmonieuze, gelukkige, tolerante, open en vooral geweldloze maatschappij te vinden. En dit alles in een paradijselijke en idyllische omgeving. Na aankomst wordt de naïeve Aryan echter meteen onderworpen aan een soort lakmoesproef, die moet bepalen of Aryan voorlopig tot Godeneiland kan worden toegelaten! Dat lukt nog net…
Zijn nochtans hooggespannen verwachtingen worden duizendvoudig ingelost. Niet alleen voldoet het eiland aan zijn utopische verwachtingen, hij vindt er bovendien ook de ware liefde. De exotische Aïsha wordt al snel zijn enige echte soulmate. Zijn pelgrimstocht verandert gaandeweg in een zoektocht naar wijsheid, en culmineert uiteindelijk in zijn inwijding in het ultieme bewustzijn en de universele wijsheid. Slaagt Aryan voor deze finale test, en verdient hij een permanente plek op Godeneiland? En zal hij daar dan worden opgenomen in de galerij van de godenkinderen?

Pierre Vermeiren is master in de talen Frans-Engels-Russisch. Zijn laatste werkgever was de Nationale Bank van België. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en tijdens een rugzakreis door India werd de schrijver getroffen door de spirituele bliksem. Sindsdien is hij onophoudelijk op zoek naar de raakvlakken tussen de grote wijsheidsstromingen. Hiertoe verslond hij vele honderden boeken over oosterse filosofie en eeuwige levenswijsheid in de ruimste zin van het woord. Godeneiland is zijn derde boek. Zijn belangrijkste bekommernis bestaat er eens te meer in de rode draad doorheen al die stromingen te vinden, en bij uitbreiding de rode draad in het leven…

Alsof Aryan instinctief aanvoelde dat hij op het punt stond een gewichtige stap te zetten, schreed hij behoedzaam voort in de richting van de poort. Toen hij met beide voeten goed en wel onder de indrukwekkende boog stond, bleef hij verstijfd staan. Hij voelde iets als een hevige elektrische schok door lijf en ledematen sidderen. Of liever: hij leek te worden getroffen door een magnetische stroomstoot die gepaard ging met een felle lichtflits, die hem zelfs tijdelijk verblindde!

Aryan werd door angst en onrust bevangen, vooral omdat zijn hele lichaam trilde en schokte van de energetische vloedgolf die nu ook door zijn aderen leek te stromen. Langzaamaan werd hij vervuld van een intense innerlijke warmte, die hem letterlijk koortsrillingen bezorgde…

Aryan zette nu een gedecideerde stap voorwaarts, de grote boog onderdoor. Heel even was het ijzig stil in Aryans hoofd. De wereld was niet meer. Of liever: Aryan was niet meer in de wereld. Hij voelde zich als een murw geslagen zombie.

Maar geleidelijk aan leek hij tot het waakbewustzijn terug te keren, en drong het tot hem door dat er door de intense ervaring iets in hem was veranderd, al kon hij niet precies duiden wat en hoe… Hij had zelfs de onmiskenbare indruk dat een ander mens zich van zijn lichaam had meester gemaakt, al kon hij eens te meer niet vatten hoe en waarom dat dan wel zou zijn gebeurd… En trouwens, hoe zou een levenloze stenen boog in godsnaam een nieuw mens van hem kunnen maken? Het was allicht niet meer dan inbeelding, want de wijzen die hem waren voorafgegaan, waren kennelijk ongestoord door de poortopening gelopen…

Nauwelijks bekomen van de schok, stond Aryan plots oog in oog met het meest idyllische landschap dat hij in zijn nochtans niet onprille leven ooit had mogen aanschouwen. Het zacht glooiende landschap hield het midden tussen het pastorale Kent en het mediterrane Toscane. Ingeslapen boerderijtjes lagen her en der verscholen in het lieflijke landschap. De met cipressen afgeboorde landerijen gingen naadloos in elkaar over. Kronkelende beekjes en riviertjes baanden zich in sierlijke bochten een weg doorheen het dromerige landschap. Hier en daar bemerkte Aryan kleine kudden schaapjes, loslopende kippen, konijntjes en vredig grazende koeien. Honderden vogels van de meest diverse pluimage vulden het uitspansel.

Aryan staarde met open mond om zich heen. Was dit echt, of was het een droom? Of was hij misschien in een of ander impressionistisch schilderij beland?

Alle geluiden waren nog steeds verstomd. Zelfs het kolkende geluid van de schuimende zee had plaats geruimd voor een onwereldse en beklijvende stilte, alsof de engelen en de goden de adem inhielden. Aryan glimlachte tevreden. Hij werd overmand door een zalig gevoel van vredige harmonie en volkomen gelukzaligheid. Dit was ongetwijfeld Gods droomwereld, Zijn Hof van Eden. Ja, zoveel was zeker…