Meisje onbekend
- Auteur
-
Jaleesa van der Velden
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Jeugdboeken
- Reviews
- 5,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 19 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Over de auteur
Jaleesa van der Velden (2004) schreef haar eerste verhaaltje toen ze negen jaar oud was. Al van af jongs af aan houdt ze van boeken en leest ze zoveel mogelijk! De laatste vier jaar is ze bezig geweest met dit boek, dat ze graag over de Tweede Wereldoorlog wilde schrijven. Dit bleek moeilijker dan gedacht, omdat ze het historisch correct wilde hebben. Uiteindelijk is het een prachtige mix geworden van historiek en fantasie. Met trots kan ze haar allereerste, eigen boek nu eindelijk in handen houden!
Productinformatie
- ISBN
- 9789464314298 / 978-94-643-1429-8
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 21-05-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Jeugdboeken
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 122
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Voorwoord
'Ik heb het koud.’ Niemand die het antwoordde. Natuurlijk niet. Daar zat ik dan. Tussen al die kinderen. Ik voelde me totaal niet op mijn gemak. Van mijn driejarige broertje kon ik al helemaal niets verwachten. ‘Het ga je goed, voor je het weet zijn we ook daar, in Nederland,’ was er tegen me gezegd, toen ik die ochtend vroeg op de trein werd gezet door vader. Ik had op dat moment al heimwee gehad, maar ik moest door… Ik wilde naar huis, naar mijn bed. Nu merkte ik pas hoe moe ik was. Ik zag alleen maar zwart in het donker van de trein. Het enige wat ik bij me had was een klein koffertje. ‘Morgen zul je veilig zijn, je zult het zo naar je zin hebben, dat je niet eens meer aan ons zult denken. Wij komen zo snel mogelijk achter je aan.’ Ik zie moeder daar nog aan de rand van mijn bed staan, trots met haar kin omhoog zoals altijd. Terwijl ik uit het raampje keek, dacht ik aan hun beiden, hopend dat ze me hieruit konden redden. Helaas ging dat natuurlijk niet. Dat wat vader zei was niet waar geweest. Ik vond het moeilijk om hun achter te laten. ‘Geloof me Sophielief, het wordt beter voor ons allemaal.’ Dat was het laatste wat ik van mijn vader hoorde, toen hij mij vluchtig de koffer in de hand drukte die snel was onder alle barre omstandigheden. Ik had hem aangekeken. Hoe kon hij dat nou zeggen? Ik wist dat mijn ouders liever niet Joods waren, ze liever gewoon “normaal” wilde zijn… Gewoon vrij…