Voorkant
Voorkant cover
Achterkant
Achterkant cover

Toen roze nog gewoon een kleur was
Een inkijkje in het behandeltraject van een vrouw met de diagnose borstkanker

Auteur

Romina Plomp

Uitvoering
Paperback
Reviews
5,0 / 5 (2 reviews )
Prijs
19 ,99
Verzending
Gratis verzending in Nederland en België
Levertijd
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)

Samenvatting

Een 44-jarige alleenstaande moeder krijgt in februari van 2020 te horen dat ze borstkanker heeft. Haar leven staat vanaf het moment van de diagnose op z’n kop. Hoe vertel je dit verschrikkelijke nieuws aan je kind, familie en vriendinnen als je het zelf amper nog kan bevatten? Dit persoonlijke verhaal geeft weer welke behandelingen iemand krijgt die een hormoongevoelige tumor in haar linkerborst heeft. Welke gevoelens, angsten en emoties dit met zich meebrengt en hoe de liefde van familie en vrienden, humor en een positieve instelling haar hebben geholpen om dit ziekteproces dragelijker te maken. Familie en vriendinnen geven ook een klein inkijkje in hoe het is om iemand in je omgeving te hebben die borstkanker heeft.

Over de auteur

Romina Plomp (1975) woont al haar hele leven in Den Helder. Samen met haar zeventienjarige zoon leidt ze een rustig en onbezorgd leven. Totdat ze in februari 2020 de diagnose borstkanker krijgt. Om haar emoties rondom dit ziekteproces een plek te geven, begint ze met schrijven. Omdat ze ziek thuis zit en er door corona weinig mogelijk is, heeft ze de tijd en energie om haar woorden om te zetten in een boek, met de gedachte dat misschien ook andere vrouwen baat kunnen hebben bij haar verhaal. Romina probeert tijdens haar ziekteproces positief te blijven en vindt steun, liefde en kracht bij haar familie en vrienden. Ze eindigt haar behandeltraject dan ook echt op zijn Romina’s. Met een ‘Happy last chemo drive by party’. Dit weerspiegelt haar positieve en vrolijke karakter.

Productinformatie

ISBN
9789464318524 / 978-94-643-1852-4
Uitgeverij
Boekscout
Verschijning
08-10-2021
Taal
Nederlands


Uitvoering
Paperback
Pagina's
134
Formaat
A5
Illustraties
Ja

Inkijk

Zaterdag 8 februari 2020. Een leuk avondje uit staat er gepland. Samen met mijn twee vriendinnen Esther G en Fatima ga ik naar The Dirty Daddies. Lekkere papa’s in hun blote bast op het podium. Je moet toch wat als toen 44-jarige single. Een heerlijk muziekavondje staat ons te wachten. Toen nog niet wetende dat het voorlopig ons laatste feestje is vanwege corona. Vuurwerk op het podium en goede gouwe ouwe muziek maakt dat we lekker staan te springen en te dansen. Tijdens een poging van mij om cool te lijken met mijn dansmoves, voel ik een paar keer wat steken in mijn linkerborst. Ik negeer het en dans verder, maar als ik eenmaal thuis in bed lig (helaas alleen) check en voel ik toch even mijn borsten. Ruim twintig jaar geleden heb ik een borstverkleining ondergaan, waardoor ik altijd al een gevoelige plek in mijn linkerborst heb gehad. Al meerdere keren is deze plek met een mammografie in het ziekenhuis gecheckt. Toen was de diagnose fibrose, littekenweefsel. Er bleef altijd een verdikking zitten, maar door de goede uitslagen van de mammografie maakte ik er al die tijd niet zo veel van. Nu zo liggend in mijn bed, voelt het toch anders. Als ik op mijn zij lig, voel ik een deuk, maar maak ik me nog steeds niet druk. Toch besluit ik om de eerstvolgende werkdag de huisarts te bellen. Maandagmiddag, 10 februari kan ik meteen terecht. Zo liggend op de onderzoekstafel maak ik me nog steeds geen zorgen, maar de huisarts geeft aan dat ze toch een foto wil laten maken. De donderdag erna kan ik meteen naar het ziekenhuis. Fijn dat het zo snel kan. Ik heb eigenlijk bijna niemand iets verteld, omdat ik me geen zorgen maak. Alleen mijn zus en Esther G weten ervan. Ik ga er nog steeds vanuit dat er niets aan de hand zal zijn. Boy, wat had ik het mis.

Reviews

Uw email wordt enkel gebruikt voor overleg over de betreffende review

Wordt getoond bij de review

door Paola op 03-11-2021
Mooi boek, leest prettig en wordt ondanks het onderwerp met enige humor geschreven. In één ruk uitgelezen.
Geschreven door Josje Kaercher op 24-11-2021
Dank je wel Romina, voor je openhartige inkijkje van deze “heftige” periode in je leven en dat van je dierbare naasten.
Ongelooflijk knap hoe je alles doorstaan hebt. Heb groot respect voor je gekregen! Maar wat heb een stel “prachtige” mensen om je heen, zowel je Familie als je Boezemvriendinnen enz. Het voelde als een “vangnet” van onverslijtbare kwaliteit....
Hoop maar een ding kind, dat zoiets je nooit meer zal overkomen, want je had werkelijk de hoofdprijs, niets zat zo ongeveer mee, afschuwelijk...
Wens je heel veel geluk in verdere leven! 🍀☀️