Brand Na Eden

Ik ben Rune en dit is mijn online logboek. In een wereld vol hindernissen leert een levenslustige jongen zijn plaats kennen op de pijnlijkste manieren. Nooit gehoord van de Neders? Los van een geheime, loodzware opdracht was ik een kind die opgroeide met persoonlijke en relationele moeilijkheden. Ik maakte vele fouten en heb daar ook voor moeten boeten. Vrienden verloren, mezelf verraden, harten gebroken,.. Tot op het punt dat de emmer overliep en mijn stoppen doorsloegen. Gevangen in dit omhulsel, maar binnenkort op vrijersvoeten, wilt deze vijfentwintig jarige man zijn fouten toegeven en om vergeving vragen.

"Geboren in het zevende jaar van het woelige decenium tachtig, kwam ik op aarde. Tot negenjarige leeftijd woonde ik in Varsenare, een bescheiden boerengat. Op heden woon ik in Torhout. Volgens mij een stad vol inspiratie en excentrieke persoonlijkheden. Mijn ongetemperde liefde voor literatuur is als liefde van een moeder naar haar pasgeboren kind, het is de enige nakomeling die ik zelf kan baren."

Welkom beste surfer. Mijn naam is Rune Vervlieghe. Mijn beproeving op deze aarde bedraagt al vijfentwintig ellenlange jaren. Waarschijnlijk stel je de vraag, waar mijn online logboek over zal gaan. Een eerlijk antwoord zou dan zijn: "Mijn zinloze bestaan en alle nog nuttelozere dingen die zich de afgelopen twee decennia afspeelden." Maar we zullen het meer eufemistisch verwoorden en het mijn ‘levensverhaal’ noemen. Natuurlijk kan je nu kritiek uiten en zeggen: "Er bestaan dagboeken waar je die zever kan neerpennen." Mijn reactie hierop is dan: "Dat klopt helemaal, maar we leven in het informaticatijdperk en privacy is een misplaatste grap." Ik ben helemaal niet schizofreen, beste lezer, maar we weten allemaal dat discretie en geheimhouding van een andere wereld, een ander universum zijn. Je zou het zelfs prehistorie kunnen noemen. Geen vrees, ik zal je niet vervelen met saaie, eentonige praat over hoe ik elke ochtend opsta met een katergevoel en me dood frustreer hoe mijn midlifecrisis buurman opnieuw de hifi-keten met volumeknop volledig naar rechts mijn trommelvlies kapot blaast. Nee, ik zal mijn leven evalueren met de hoop dat iemand van de bezoekers er nut uithaalt. Alvorens ik met de prille start van mijn leven begin, neem ik even halt om een sigaret op te steken die mijn zuurstofabsorberende longen verrijken met een flinke portie ‘euthanasie’. (even later) Waar was ik gebleven... Oh ja, mijn 'kick-off' uit de bescheiden, slijmerige ruimte die men baarmoeder noemt. Als een goedaardige tumor scheurde ik me een weg uit de lange, krappe pikdonkere gang. Wild gekreun echode in mijn maagdelijke oren. Door het luide kabaal wilde ik tevergeefs schreeuwen. Ik ben namelijk nog niet getraind in emoties beheersen. Daarbovenop werd ik hard op de kont gemept en spuwde ik mijn frustraties uit. Het getier van de achtergrond maakte plaats voor het gebulder die uit mijn jonge stembanden explodeerden.