Just open your mind and read. Dont judgde right or wrong, good or bad...Verwacht geen standaard verhaal en focus niet op de korte inhoud of categorie 'triller'. Meer zeg ik niet, je moet het zelf lezen. En Miarka, verlies nooit je prachtige persoonlijkheid... Vanwege je collega...
Samenvatting
Slapeloosheid is een wreed man, leerde hij. Liefde is een ingewikkelde vrouw. En alles lijkt tegen te vallen. Trachten begrijpen, trachten vergeven en vergeten maar het verleden is sterker. Herinneringen mengen zich met dromen en de realiteit wordt een "dichte mist". Na een ongeval - waarbij Aiden zijn vriend Rohan verliest - tracht hij deze donkere nacht op een bizarre manier te verwerken. Want het leven gaat over "verder gaan".
Over de auteur
Een droom om een verhaal uit te brengen - verdoezeld met teveel twijfel - blijft ademen. Er zijn overal verhalen. Een jong gezin holt de lokale supermarkt binnen en begrijpt het oude ongeduld niet. Dat moet toch wel verteld worden! Een bizarre dronken avond. Dat moet toch wel verteld worden! Een fantastische droom waar een oma kon vliegen, nou Interessant. Dat moet zeker en vast verteld worden! Sommigen voelen zich meer genoodzaakt om ze te onthouden en ooit misschien wel te noteren en terug te delen. En om onszelf niet te verliezen in banale conversaties binden we ons met de mystieke stilte in overweging naar onszelf.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464501964 / 978-94-645-0196-4
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 24-12-2021
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Thrillers
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 164
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Waarom was ik haastig dan? De lichten kwamen als pijnlijk geflits mijn hoofd binnen. Mijn ademhaling ging vast even snel. Surreëel vond ik het. Ik herinner me werkelijk weinig van dat moment. En wanneer ik de controle dreig te verliezen, zoek ik naar iemand die ik liefheb. "Mijn oprechte deelneming." Albatross van Fleetwood Mac verving de Doobie Brothers. "Ik hou van dit nummer, geweldig dit..." En ze zette het volume harder. "Kan je de zee horen? Dompel. Dompel. De basgitaar. Deinend op de golven. Exact na één minuut begint die dromerige solo van Mister Peter Green, daar is de meeuw!" En ze wees naar boven. "Hier kan ik echt van genieten." Ik luisterde niet naar de muziek, ik was de muziek. En dan keek ze in mijn ogen. Vol met tranen, ze was afwisselend donker en dan verdween ze haast waarna ze terug vurig oranje werd - vol met detail. "En jij schat? Kan jij nog genieten?" Ik kon niet stoppen me ellendig te voelen. De dompelende basgitaar bleef zich maar herhalen en herhalen. De melodieën zwommen rond in mijn bloed. De auto begon op te stijgen als een zware meeuw.