Het boek leest vlot. Misschien wel een kruising van een streekroman en een bouquetreeksverhaal.
Samenvatting
Fred wil naar Appelpop.
Daarmee zet hij een eerste stap buiten zijn overzichtelijke wereldje. Het wordt een enerverende en emotionele reis waarbij hij leert koken, wordt uitgedaagd zijn waarden en normen te definiëren, kennis maakt met liefde in vele verschijningsvormen, strijd voert met demonen uit het verleden… en verslingerd raakt aan granaatappelsap.
Over de auteur
Nico Koek (1958) is in de eerste plaats echtgenoot, vader en opa. Hij heeft vele omzwervingen gemaakt binnen kerkelijk Nederland, studeerde bedrijfskunde met specialisatie ethiek aan universiteit Nijenrode en is een zelfbenoemd huiskamerfilosoof. Nico woont, werkt en schrijft in Tiel. Cocon is de eerste roman van hem die in druk verschijnt.
Productinformatie
- ISBN
- 9789464502640 / 978-94-645-0264-0
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 28-01-2022
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Romans
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 228
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Het huis voelde vertrouwd aan, al leek het wel alsof alles kleiner was dan in mijn herinnering.
Het halletje met de glazen deuren naar de gang, de kamer met de serre die uitkeek op de gezellige, overvolle tuin, de trap waarvan ik herkende dat ik die nog steeds ontzettend steil vond. De geur van het huis was ook vertrouwd. Fris, een klein beetje zoetig, een vleugje lente. Diep in mijn herinnering hoorde ik mama “lelietjes-van-dalen” zeggen.
Ik liep achter tante Sonja aan de kamer in. Het leek wel alsof ze kleiner was geworden, ‘parmantig’ was het woord dat bij me opkwam. Ze liep op dezelfde manier zoals de kat van mijn buren als die over mijn balkon voorbij kwam. Soepel, maar heel beslist.
“Zet je tas maar bij de deur, die breng ik straks wel naar boven.”
“O, dat kan ik zelf ook wel, hoor. Ik heb een bloemetje meegenomen als soort van dank.”
“Dat is lief van je, maar dat had niet gehoeven hoor. Maar ik vind ze wel mooi.”
We begonnen dus met elkaar voor te liegen. Ik wilde die bloemen helemaal niet meenemen, maar het hoort nu eenmaal zo. En mooi waren ze zeker niet, vooral niet na vier uur in een bloedhete auto gelegen te hebben en dan nog een treinreis van drie kwartier te hebben doorstaan. Ik wist dat zij het ook zei omdat dat zo hoorde.