Het mysterie van de verdwenen toverstaf

Elfri en Jake zijn tovenaarskinderen. Ze leven in een magische wereld: Tovenaarde. Op een dag valt de legendarische toverstaf van het balkon, maar als de twee vrienden naar beneden kijken is de toverstaf al verdwenen! Ze zien alleen nog een silhouet van een vliegend wezen. Elfri en Jake gaan op zoek naar de toverstaf en beleven een avontuur vol gevaren. Ze komen de raarste wezens tegen en angstaanjagende rovers! Ook maken ze vele nieuwe vrienden. Tijdens het avontuur komen ze er achter dat er nog een andere wereld bestaat: De aarde. Maar lukt het ze om de legendarische toverstaf op tijd thuis te brengen, voordat de ouders terug komen van de tovenaarsvergadering?

“Mijn naam is Anastasia Orlova. Ik ben 11 jaar en ik zit in groep acht. Ik woon in Drenthe in het dorp Roden. Naast schrijven, teken ik graag en lees ik veel boeken. Ook speel ik tennis en piano. Dit is mijn eerste boek dat ik geschreven heb. Al toen
ik klein was schreef ik graag verhalen. Ooit gaf mijn opa me een laptop cadeau, vanaf dat moment begon mijn obsessie om verhalen te schrijven. Ik had een droom: een verhaal schrijven dat wordt uitgegeven. En die wens in uitgekomen.”

Even later ziet Jake iets op een boom gekrabbeld. ‘Kijk! Wat staat daar op de boom?’ vraagt Jake.
‘We kunnen wel even kijken,’ zegt Elfri.
Dit staat op de boom geschreven:

Pas op! Soms kom je hier rovers tegen, geen vriendelijke!

‘Nu dit er nog bij! Ik betwijfel of we heelhuids thuis komen…’ merkt Jake op.
‘Blijf positief! Het lukt ons vast wel,’ zegt Elfri, ook al betwijfelt ze of dat wel waar is.
Opeens horen Jake en Elfri zware voetstappen.
‘Het is vast een rover,’ fluistert Elfri geschrokken. ‘We moeten ons verstoppen!’ Elfri en Jake rennen naar de struiken en zien daar een omgevallen boomstam liggen. Ze gaan erachter zitten. Hopelijk zien de rovers hun niet. Elfri en Jake horen de voetstappen steeds dichterbij komen. De twee avonturiers houden hun adem in.
De voetstappen zijn in de buurt. ‘Wat ruik ik?’ horen de kinderen een stem zeggen. ‘Ik ruik… Tovenaars!’
‘Ik ruik niets! Je verbeeldt je het vast,’ zegt de andere rover.
‘Misschien heb je gelijk. Kom, we gaan verder!’
Maar precies op het moment dat de rovers weg willen gaan, niest Jake.
‘Wat was dat? Het leek wel een nies!’ roept de ene rover.
‘Misschien heb je toch gelijk en zijn er wel tovenaars in de buurt,’ zegt de ander.
De twee rovers kijken in de struiken. ‘Niks te zien,’ zegt de ene rover.
‘Wacht even. Ik kijk daar nog even,’ stelt de ander voor. Eén rover kijkt achter de boomstam. Hij heeft een vierhoekig gezicht en een paar gouden tanden. ‘Aha! Tovenaars! Of nee. Het is er maar één. De ander is een mensenjong!’
Verbaasd en geschrokken kijken Elfri en Jake naar achteren.