In deze bundel deelt de schrijver levensvreugde en ontroering met de lezer. Met name dromen en de afschuw van nachtmerries lijken een te worden met de werkelijkheid. Criminaliteit, maar ook hilarische en erotische verhalen passeren de revue. Christopher heeft een beeldende manier van schrijven, waardoor je als lezer onderdeel wordt van het verhaal.
Strandhuisje...
De zomer was in al zijn glorie aangebroken. De zon schitterde fel op de golven van de zee met groepen krijsende meeuwen, op zoek naar iets eetbaars. Chris stond met een gekwelde uitdrukking voor zijn strandhuisje en keek naar de kust, waaraan branding, getijstroom en erosie vorm hadden gegeven. De kust met zijn onmetelijke strand, zijn vloedlijn en de schelpen waar zijn Marleen zo van had gehouden. Hij beet op zijn lip, moest zichzelf geweld aandoen om niet in tranen uit te barsten.
Hij balde zijn vuisten en schreeuwde het uit: “Ook dit heb ik haar niet kunnen geven!”
Schoorvoetend liep hij naar de zee en stond zonder er erg in te hebben met zijn voeten in het water. Voor het eerst in zijn leven gaf hij toe aan zijn verdriet. Hij moest onbedaarlijk huilen. Zijn tranen werden één met de zee.
Christopher en zijn muze Jacqueline zijn woonachtig in Den Haag, nabij de kust van Kijkduin, waar hij geboren en getogen is. Hij was werkzaam in de kunst- en antiekhandel en de cosmeticabranche. Ook bestierde hij een art-agency ter promotie van beeldend kunstenaars.
|