Met deze bundel, in een ruk geschreven, scheert de dichter een hoge top. Hij beschouuwt dit als zijn eindwerk. Hier eindigt de poëzie. Eenmaal geschreven kon de rest zich voltrekken, zodat inmiddels zowat de hele wereld in slechte papieren verkeert, met name in Russische. Eerder verscheen deze bundel in het Frans met als titel ‘Dans des draps russes’.
Wil er hier verdraaid dan niemand opstaan
om de zeerob te dans te vragen?
Het moeten toch niet altijd
koeien of giraffes, ja zelfs zebra’s zijn.
Maar die zijn niet zwart.
In tijden van toenemende verdomming en groeiend nationalisme is het gepast, erop te wijzen dat Marc Tiefenthal gemakkelijkheidshalve kan wor-den gecatalogeerd als Belgisch dichter, die zowel in het Nederlands als het Frans schrijft. In diezelfde context, stijgende verdomming en toenemend nationalisme, vraagt menigeen zich af waar de dichter verblijf houdt. Hij woont op twee plaatsen in de wereld, is dus bilokaal woonachtig. Zijn werk is een voortzetting van la poésie blanche (zie Van Ostaijen, Faverey) en is geëvolueerd van vervloekt dichter naar taodichter. Deze bundel is geheel & al tao blanc.
|