Totdat ...
Uiteindelijk heb ik dit boek met tranen in mijn ogen uitgelezen en kan ik alleen maar heel veel bewondering hebben voor Janne, dat ze dit zo op papier heeft weten te zetten.
Oktober 2021Ik voel me leeg. Het gevoel alsof ik een batterij ben. Eentje die lang meegaat, maar uiteindelijk helemaal op is. Je kunt hem niet meer gebruiken of opladen en beter bij het vuilnis gooien. Geen energie, waardeloos en doodongelukkig. Dit is hoe ik me nu voel. Als ik zelfs in dit prachtige land niet meer van geluk kan spreken, heeft het dan allemaal nog wel zin? Maandenlang heb ik de echte ik niet gezien. Een levensgenieter met een brede glimlach, altijd sociaal en vol energie. Dat ben ik. Waar is ze gebleven? En komt ze nog wel terug? Op dit moment denk ik het niet. Het is tenslotte toch allemaal mijn schuld. Het is het niet meer waard voor mij. Nare gedachten dwalen rond in mijn hoofd. Ik spring in het zwembad, houd mijn hoofd onder water, mijn adem in en dan is het in één keer opgelost. Klaar met alle ellende. Het komt niet meer goed, er is te veel gebeurd. Dat heb ik allemaal aan mezelf te danken. Althans dat dacht ik.