leuk en leesbaar geschreven, knappe beschrijving van een nare periode.
Dagboek van een hartaanval
- Auteur
-
Fokke B. de Vries
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Reviews
- 1 reviews
- Prijs
- € 19 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Ik zat lekker thuis op de bank televisie te kijken toen er werd aangebeld. Ik kreeg te horen dat er iets aan de hand was bij mijn oma en ik ging meteen naar de overkant van de straat. Bij mijn oma in de woonkamer lag mijn vader op de grond. De buurman was druk bezig met reanimeren. Mijn vader had een hartaanval gehad en zo te zien een behoorlijk zware hartaanval. Mijn wereld stond op zijn kop. Wat er verder allemaal gebeurde leest u in Dagboek van een hartaanval.
Over de auteur
"Ik ben geboren in 1975 te Leeuwarden. Ik houd van schilderen, tekenen, biljarten, toneel en lezen. Ik woon samen met mijn vriendin en kinderen hebben we nog niet. Ik had wel eens gedacht aan het schrijven van een boek, maar dat kwam er nooit van. Een ernstig voorval in de familie zorgde er voor dat ‘de pen ter hand werd genomen’ en dat heeft geresulteerd in mijn debuut Dagboek van een hartaanval."
Productinformatie
- ISBN
- 9789461763495 / 978-94-617-6349-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 22-07-2011
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 116
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Fimkje en ik zitten Topchef de finale te kijken als er wordt aangebeld. Oude Jan Faber staat voor de deur en vertelt me dat er iets bij oma aan de hand is. Ik pak snel mijn mobiele telefoon, zeg tegen Fim dat ik direct naar oma moet en vertrek naar de overkant van de straat.
Daar staat oma totaal overstuur in de gang en ik denk: wat is er dan aan de hand, hetgeen ik ook aan oma vraag.
Ze kan als antwoord nog uitbrengen iets in de trant van: "Kiek maar in de kamer." of "Loop maar deur naar de kamer." of een combinatie van beide.
Daar aanbeland sta ik te kijken naar het rare tafereel waarin mijn vader op de vloer ligt en Arend-Jan zeer druk doende is om hartmassage te geven. De situatie is me meteen even duidelijk, als pijnlijk. Mijn vader heeft een hartstilstand en aan de blik op zijn gezicht te zien (of eigenlijk het ontbreken daarvan) en het erg moeilijk naar adem happen snap ik dat het ernstig is. Ik vraag of 112 is gebeld en dat is gebeurd. Ik kniel neer en strijk mijn vader over zijn wangen terwijl ik hem vertel dat de ambulance onderweg is en dat hij moet volhouden, sterk zijn, niet opgeven en dat soort dingen.
Dan zijn er ook al agenten die de hartmassage overnemen van een knap uitgeputte, maar o zo belangrijke Arend-Jan en hoor ik de sirenes van de ambulance wat ik ook vertel. Je weet maar nooit wat er gehoord wordt.