Uitsluitingen

Ben, een jong gepensioneerde, bezoekt wekelijks een demente tante, die de enige band is met zijn jeugd. Met de dood van tante Fien valt de enige fysieke band met het verleden weg. Ben besluit zijn meest indringende herinneringen op te schrijven. Vooral zijn belevenissen in Congo. Hij werkte er als leerkracht, tijdens de tweede helft van de jaren zestig. Hij raakt in de ban van dit prachtige land en stuit op de glazen wand die hem scheidt van de zwarte mensen en hun cultuur. Maar het noodlot slaat toe. Ben komt, tijdens een woelige periode, in een levensbedreigende situatie terecht. Nu geen idealisme meer, alleen overleven telt nog.

"Ik ben geboren te Merchtem (Vlaams-Brabant) in 1942. Na mijn studie Landbouwingenieur aan de K.U.Leuven, werkte ik een schooljaar als leerkracht in Congo. Daarna was ik ruim 10 jaar landbouwjournalist. In 1977 won ik de, voor het eerst toegekende, prijs voor Belgische landbouwjournalistiek. Na mijn loopbaan in de landbouwsector waagde ik mij, als late zestiger, aan mijn eerste roman Uitsluitingen. Ik baseerde hem op de onuitwisbare herinneringen uit mijn jeugd en vooral uit mijn fantastisch en tegelijk hachelijk Congolees avontuur."

Ben zat geprangd tussen de twee kompanen van Jack. In de open laadbak zat het orkest: lawaaimakers met stokken en machetes. Tussen het schudden door vroeg hij zich af waarom die mensen op de vrachtwagen zaten. Wie nodigde ze uit? Werden ze hiervoor betaald? Hij zou het nooit te weten komen. Plots stopte de wagen op een dorpsplein. Daar stond een grote, rijzige, zwarte man in politie-uniform hen op te wachten. Ben werd ruw uit de cabine geduwd en naar de wachtende politieman gebracht. Ben had juist zijn pijp in de mond gestoken. Toen ze bij de geüniformeerde persoon kwamen, sloeg Jack de pijp uit de mond van Ben. "Er wordt niet gerookt in de aanwezigheid van de hoofdcommissaris", snauwde hij. Ben wachtte en paar minuten om zijn brandende pijp op te rapen en ze voorzichtig in zijn broekzak te steken. "Ik ben de hoofdcommissaris van de stad", zei de man op een toon die duidelijk maakte dat hij bewust was van het grote belang van zijn functie. "We gaan naar het politiebureau waar we u zullen verhoren, mijnheer Saerens. Dit is een ernstige zaak die gevolgen kan hebben voor de veiligheid van ons land." De hoofdcommissaris nam zichzelf zeer ernstig. "Jack, jij en je twee adjuncten kunnen hier blijven. Gezien het belang van de zaak, neem ik het vanaf nu over." Ben zag de ontgoocheling op het gezicht van de adjunct-hoofdcommissaris. Van die bullebak ben ik af, maar misschien is de hoofdcommissaris nog erger, dacht Ben. Ze stegen weer in de vrachtwagen. De hoofdcommissaris reed en Ben mocht eveneens in de cabine plaatsnemen. Ze spraken geen woord. In de open laadbak hernam het orkest zijn werkzaamheden.