Dromen over blauw

Iedereen droomt wel eens, zo ook Thomas van Amstel. Toch had Thomas liever dat hij een uitzondering was. Zijn dromen gaan vaak over Ayla, zijn eerste liefde die hij al ruim vijf jaar niet meer heeft gezien of gesproken. Ze doen hem letterlijk misselijk van spijt ontwaken; spijt omdat hij zich vroeger zo slecht heeft gedragen, waardoor ze hem uiteindelijk heeft verlaten. Middels alcohol en het bed te delen met vrouwen die op Ayla lijken, probeert hij de dromen te stoppen en zo het meisje eindelijk te vergeten. De dromen blijven echter en drijven hem steeds meer tot wanhoop...

"Ik ben in 1989 geboren en studeer sinds 2010 in Utrecht, waar ik in een studentenhuis woon. Van jongst af aan houd ik me al bezig met schrijven en lezen en heb, mede door inspiratie uit het studentenleven, besloten wat (fictieve) belevenissen in verhaalvorm op papier te zetten. Langzaamaan begon er zich een verhaal te vormen, waardoor ik uiteindelijk de stap heb gezet om het in boekvorm te laten uitgeven."

Thom opende de deur en voelde de frisse buitenlucht in zijn gezicht waaien. Daar stond Anne. ‘Wat kom jij nou doen?’ Thom was te verbaasd om te groeten. ‘Ook goedemiddag, ik kwam even kijken hoe het met je gaat.’ Ze stapte het huis al binnen. ‘Hoe weet jij nou dat...?’ ‘Dat wat?’ Ze keek hem vragend aan. ‘Niets, het gaat naar omstandigheden wel goed met me, denk ik. Beetje hoofdpijn. Zullen we naar boven gaan?’ Hij ging haar voor de trap op. ‘Hoofdpijn waarvan?’, vroeg ze aan zijn rug. Thom haalde zijn schouders op. ‘Verkeerd gelegen met slapen misschien. Jij wat te drinken?’ Anne lustte wel koffie dus Thom liep door naar de keuken. Hijzelf had ook nog wel wat vocht aan te vullen. Had hij echt bijna een hele fles whisky naar binnen gegoten? Hij lust graag een drankje, maar dit ging wel heel ver. Terwijl de koffie werd gezet keek hij uit het raam. Hij voelde zich nog steeds niet al te best. Ironie alom; ziek worden om niet misselijk te raken. Thom vloekte zacht toen hij besefte dat hij morgen een tentamen te maken had. Zich opnieuw in slaap zuipen zat er dus niet in, hij had geen zin om de cursus niet te halen omdat hij een kater had. Maar goed, dat waren zorgen voor vanavond, eerst koffie. Even later liep hij met twee mokken zijn kamer binnen, waar Anne op de bank op hem zat te wachten. ‘Je ziet een beetje bleek, ben je niet lekker?’ Thom ging naast haar zitten. Zal hij het haar zeggen? Waarom ook niet, hij speelde de vorige keren ook open kaart met haar, dat hij het elke keer weer moest overwegen begon hem onderhand ook een beetje de keel uit te hangen. Thom zuchtte en begon te vertellen.