Samenvatting
Een jongen leeft met zijn moeder in armoede. Op haar sterfbed stuurt zij hem naar Frankrijk, naar een rijke tante die in een kasteel woont. Hij treedt in de voetsporen van zijn oom en wordt archeoloog. Tijdens de oorlog gaat hij in het Louvre werken met zijn studievriend. Nadat zijn tante is overleden, erft hij het kasteel en gaat dan op zoek naar zijn verdwenen neef. Zal hij daarin slagen?
Over de auteur
"Ik ben geboren in 1951 in Den Haag. In 2010 debuteerde ik met mijn avonturenroman De twee Musketiers van Oranje (Uitgegeven door Boekscout.nl). In de jaren zeventig heb ik korte verhalen geschreven, maar niet lang genoeg voor boekvorm. Nu, jaren later, heb ik het wel gedaan tot mijn tevredenheid. Ik heb het met veel plezier geschreven en ik hoop dat de lezer er veel plezier aan beleeft. De spanningsgraat en de waardering laat ik over aan de lezer. In elk geval veel leesplezier gewenst!"
Inkijk
‘Dit, jongen is het trouwdocument van je vader en mij. Dat bewijst dat je zijn zoon bent en in het pakje zitten de juwelen die ik van een zus van je vader heb gehad voor ons trouwen. Het is van je tante die altijd contact heeft gehouden, want ze hield heel veel van je pa. En vond het erg dat hij zo weinig steun van de familie had in moeilijke tijden. Daarom wil ik dat je naar Frankrijk ga naar die tante. Zij woont aan een rivier in een kasteel voorbij Parijs.’
‘Maar ik kan u nu niet alleen laten? U bent ziek en heeft verzorging nodig.’
‘Nee, knul jij gaat zo gauw als het kan weg, hier heb je niets meer te zoeken. De huur moet betaald worden en er is geen eten meer en geen geld.’
‘Maar we kunnen toch de juwelen verkopen?’, zei ik.
‘Nee, dat wil ik niet, die zijn voor jou, dat heb ik je vader beloofd, voor als je het later nodig mocht hebben en dat is duidelijk nu.’ Hij pakte het aan en kuste zijn moeder.
‘Laat me nu maar slapen, knul.’ Ze sloot haar ogen en viel in slaap. Ik maakte het pakje open en zag een prachtige broche van puur goud ingelegd met kleine diamantjes.
Ik opende nóg een klein pakje, het was omwikkeld met een strikje. Ik opende het doosje. Daarin lag een gouden ketting met een medaillon. Ik opende het en aan weerskanten stonden de foto’s van mijn vader en moeder.
De dagen verstreken en de dokter was enkele malen langsgeweest. Intussen hadden we niets te eten in huis dan alleen maar oud brood en thee. Maar ik wilde mijn moeder niet alleen laten en af en toe dronk ze wat thee en sliep verder. Haar toestand ging achteruit en de volgende morgen toen ik naar haar toe liep om haar thee te geven, was ze overleden van verdriet, dat was duidelijk. Radeloos was ik, wat nu?
