De PKN en Israël

Het gaat in De PKN en Israël om twee dingen: een beknopte geschiedenis van het kerkelijk beleid inzake Israël na de Tweede Wereldoorlog en een kritische beschouwing van dat beleid. Ook relevante thema’s als ‘het internationale recht’ komen daarbij aan bod. Daarnaast biedt het een overzicht aan theologiestudenten en jonge predikanten dat in de theologische opleiding ontbreekt. De werkgroep Vanuit Jeruzalem hoopt vooral bij allen die de kerk liefhebben op een hernieuwde bewustwording van het vitale belang van de ‘onopgeefbare verbondenheid’ van kerk en Israël.

De werkgroep Vanuit Jeruzalem bestaat ruim 25 jaar en spant zich in voor een betere relatie tussen kerk en Israël, in kritische bezinning op het kerkelijk beleid ten deze. Zij bestaat uit PKN-leden, theologen en niet-theologen, die het kerkelijk beleid inzake Israël op de voet volgen.

Een gedeelte uit de inleiding:

Deze publicatie komt voort uit bezorgdheid. We hebben als werkgroep geconstateerd dat onder theologiestudenten en beginnende predikanten de kennis over de recente Nederlandse kerkgeschiedenis van na de tweede wereldoorlog in verband met Israël veelal ontbreekt. De opleiding vertoont hier een lacune. Onder het motto dat wie de geschiedenis verwaarloost, de toekomst verduistert, hoopt de werkgroep met deze publicatie deze lacune enigszins te kunnen opvullen.
Behalve bezorgdheid ten aanzien van de nieuwe generatie predikanten speelt ook de zorg mee over de gezondheid van de kerk.
In 2004 is een kerkelijke fusie tot stand gekomen na een periode van Samen op Weg, maar tot op heden blijft de vraag ‘waarheen?’ onbeantwoord. Wat is het reisdoel?
 
Vandaag worden we geconfronteerd met het fenomeen van massale kerkverlating, van steeds minder predikanten en van steeds minder theologiestudenten, terwijl de kerkelijke polarisatie door de strijdige theologische meningen over Israël alleen maar lijkt toe te nemen. In deze ontwikkeling was de vaststelling van de IP-nota in 2008 een katalysator. De klaarblijkelijke botsing tussen welhaast contradictoire meningen over de verbondenheid met Israël kon met deze nota niet langer de schijn van eenheid ophouden.
De nota had de duidelijk uitgesproken bedoeling om de mening te vormen van de kerkleden. In de grond van de zaak bleek het te gaan om de politieke mening over de conflictsituatie tussen Israël en de Palestijnen. Velen in de kerk hebben deze nota ervaren als een poging tot politieke indoctrinatie, de theologische paragraaf uit de nota (hoofdstuk IV) ten spijt, en de kerk onwaardig.
Bijkomend probleem is dat de rol van de islam, zowel in het Midden-Oosten als in West-Europa alsook in de kerk, binnen de PKN verschillend wordt beoordeeld.