Leuk boek voor goed lezende kinderen vanaf 10 jaar.
Voor volwassenen ook leuk, ik heb er in ieder geval van genoten.
Voor volwassenen ook leuk, ik heb er in ieder geval van genoten.
De Amulet
Strijd in TussenWereld
- Auteur
-
Yan de Vries
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Jeugdboeken
- Reviews
- 4,0 / 5 (1 reviews )
- Prijs
- € 25 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
Samenvatting
Martijn, Caroline en Gabriëlle gaan naar Leydenborg. Martijn komt in het bezit van een prachtig sieraad, een amulet. Hij neemt het nietsvermoedend mee naar huis. Daar blijkt dat het geen gewoon sieraad is. Er is iets vreemds mee aan de hand. Maar wat? Martijn komt terecht in een verwarrende fantasiewereld vol mysteries, TussenWereld. Daar is tijdreizen heel gewoon... Waar is hij? Wat gebeurt er? Wrede strijders die opduiken uit andere werelden willen maar één ding: dat tijdloze, geheimzinnige sieraad! Wat willen ze ermee? Loopt zijn wereld gevaar? Een spannend avontuur waarin zijn vriendschap met Caroline en Gabriëlle van groot belang is.
Over de auteur
"Geboren in Rotterdam (1958), wonend in Spijkenisse. Van jongs af aan lees ik avonturenromans en heb ik interesse voor alles dat te maken heeft met ‘tijd’, ‘ruimte’ en ‘techniek’. Naast het schrijven van korte verhalen, was het mijn wens ooit een spannend avonturenboek te schrijven met daarin deze thema’s. Het werd dit jeugdboek waarin ik zelf kon goochelen met de tijd. Hopelijk beleven mijn lezers er evenveel plezier aan als ik tijdens het schrijven."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402205312 / 978-94-022-0531-2
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 24-01-2014
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Jeugdboeken
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 370
- Formaat
- 16 x 24 cm
- Illustraties
- Ja
Inkijk
Ze houdt Martijns handen vast alsof ze van teer glas zijn en zegt: "Je mag het pas openen op het stadsplein, Martijn. Ga nu. De tijd zal mild voor jullie zijn."
Ze laat zijn handen voorzichtig uit de hare glijden.
Alle drie zijn ze zo verbaasd over deze vreemde ontmoeting en boodschap dat geen van hen iets zegt. Gedwee draaien ze zich om en lopen in de richting van de uitgang. Na 20 meter beseft Martijn dat hij wel heel gehoorzaam is. Hij is echt geen brutale herrieschopper, maar dit is gewoon eng braaf met een grote B!
Hij vraagt: "Ja...Hallo! Wat vonden jullie daar nou van? Ik snap het niet. Trouwens, hoe weet zij mijn naam?"
Terwijl hij dat zegt, draaien ze zich in de richting van de snoepkarvrouw.
Het perron ligt er verlaten bij. De plek waar ze stond, is leeg. Niets verraadt dat ze daar ooit was; ook de andere perrons zijn leeg. Een papieren servet dwarrelt ritselend op een windvlaag over het spoor.
"Krijg nou wat. Waar is die ineens gebleven?", mompelt Caroline.
Verward door dit rare voorval lopen ze in flink tempo naar het stadsplein. Hoewel ze de vreemdheid van de ontmoeting inzien, bedwingen ze hun nieuwsgierigheid.
Ze zullen de rol perkament op het plein openen.
Ze hebben geen oog voor alle uitnodigende aanplakbiljetten of andere reclames die het feest in Leydenborg aanprijzen. Ze zien niet de man, gekleed in een bruine cape en broek, die hen vanuit een nis beloert. Hij glimlacht terwijl ze uit zijn zicht verdwijnen. Hij loopt naar een zware, eikenhouten deur achter in de nis. Zijn rechterbeen buigt niet. Hij loopt strompelend.
Met een kort, roffelend ‘tik-tik-tik-tik!’ klopt hij op de deur.
Het luikje achter een ijzeren rooster schuift opzij.
"Laat de TijdRijders op hun hoede zijn. Onze TijdLijnen zijn in gevaar!", slist hij.
Ze laat zijn handen voorzichtig uit de hare glijden.
Alle drie zijn ze zo verbaasd over deze vreemde ontmoeting en boodschap dat geen van hen iets zegt. Gedwee draaien ze zich om en lopen in de richting van de uitgang. Na 20 meter beseft Martijn dat hij wel heel gehoorzaam is. Hij is echt geen brutale herrieschopper, maar dit is gewoon eng braaf met een grote B!
Hij vraagt: "Ja...Hallo! Wat vonden jullie daar nou van? Ik snap het niet. Trouwens, hoe weet zij mijn naam?"
Terwijl hij dat zegt, draaien ze zich in de richting van de snoepkarvrouw.
Het perron ligt er verlaten bij. De plek waar ze stond, is leeg. Niets verraadt dat ze daar ooit was; ook de andere perrons zijn leeg. Een papieren servet dwarrelt ritselend op een windvlaag over het spoor.
"Krijg nou wat. Waar is die ineens gebleven?", mompelt Caroline.
Verward door dit rare voorval lopen ze in flink tempo naar het stadsplein. Hoewel ze de vreemdheid van de ontmoeting inzien, bedwingen ze hun nieuwsgierigheid.
Ze zullen de rol perkament op het plein openen.
Ze hebben geen oog voor alle uitnodigende aanplakbiljetten of andere reclames die het feest in Leydenborg aanprijzen. Ze zien niet de man, gekleed in een bruine cape en broek, die hen vanuit een nis beloert. Hij glimlacht terwijl ze uit zijn zicht verdwijnen. Hij loopt naar een zware, eikenhouten deur achter in de nis. Zijn rechterbeen buigt niet. Hij loopt strompelend.
Met een kort, roffelend ‘tik-tik-tik-tik!’ klopt hij op de deur.
Het luikje achter een ijzeren rooster schuift opzij.
"Laat de TijdRijders op hun hoede zijn. Onze TijdLijnen zijn in gevaar!", slist hij.