een meesterlijk boek
Een fluitje van een cent
- Auteur
-
Henk Luiken
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Jeugdboeken
- Reviews
- 1 reviews
- Prijs
- € 20 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Harold de Boer, docent Techniek en held van het verhaal. Achtendertig jaar en al achttien jaar getrouwd met Monique. Harold is, anders dan zijn achternaam doet vermoeden, geen doorsnee docent. Op de dorpsbraderie koopt hij een fluitje van een vreemdeling. Als hij op het Internet opzoekt wat voor type het is, belandt hij op een website met het jaartal 1768. Een verhaal over een fluitje van een cent die drie eeuwen lang zorgt voor ruzie en moord. Maar het verhaal begint en eindigt met ware liefde.
Over de auteur
"Ik ben 49 jaar en getrouwd. Ik heb twee prachtige kinderen, en zoon van 17 en een dochter van 14. Ik woon in het Overijsselse Hengelo.
Ik bedenk verhalen omdat het me makkelijker afgaat dan lezen. Dit eerste boek was een vuurdoop op schrijversgebied voor mij.
Af en toe ben ik ook nog docent techniek en wiskunde."
Productinformatie
- ISBN
- 9789088344947 / 978-90-883-4494-7
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 19-09-2008
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Jeugdboeken
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 158
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Drakensteijn, een regio in het oosten van het land, tegen de Favenlandse grens gelegen. Twee gauwdieven, Ruben en Gerrit, stelen een ketting. Tijdens een ontmoeting met de witte wieven verliest Gerrit het van Aleida Koehorst-Lansink gestolen sieraad. De ketting, zo wil de legende, komt van de Vliegende Hollander en haar kapitein. Luitenant Bernard Cerniago de Borbonje, eerste assistent van drost Baron Johan Derck van der Kapel tot den Polder, pakt de twee dieven in de taveerne de stinkende Brei. De taveerne is een oude boerderij, omgebouwd tot een plaats waar je kon drinken, eten en indien noodzakelijk slapen. Maar gezien het lekkende dak, de constante stank van bier en de loslopende ratten was dat slapen niet aanbevelenswaardig. De muren waren kaal, de gasten moesten op de grond zitten rond het enige vuur of hangen aan de bar. Dat laatste was dan ook een vaak geziene handeling. Met name de boerenknechten en de soldaten van de drost en de luitenant hielden zich ermee bezig. Plassen deed je buiten tegen de muur of tegen de naastgelegen hooimijt. Ook dat deed bijna niemand, aangezien er wolven waren gezien, maar dat kan ook bangmakerij geweest zijn om zo zelf een schoon plekje te bemachtigen.
