Help, ik stik!
- Auteur
-
Ria Repkes
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Prijs
- € 20 ,50
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België) (Past door brievenbus)
Samenvatting
Vlak voor haar vijftigste verjaardag komt Ria Repkes in zwaar weer terecht. In de loop van enkele maanden groeit haar hoofd dicht. Ze kan niet meer slikken, horen en bijna niet meer ademen. Dan krijgt ze toch nog onverwacht de diagnose lymfeklierkanker. Tegelijkertijd lijkt het scheepvaartbedrijf van haar en haar man op de klippen te lopen.
De prognose is goed, maar ze moet een zware chemo ondergaan. Haar eerste zorg is dan niet de genezing van kanker, maar het niet doodgaan door verstikking. Help ik stik! is een interessant verhaal, met de broodnodige humor, gericht op lotgenoten en betrokkenen.
De prognose is goed, maar ze moet een zware chemo ondergaan. Haar eerste zorg is dan niet de genezing van kanker, maar het niet doodgaan door verstikking. Help ik stik! is een interessant verhaal, met de broodnodige humor, gericht op lotgenoten en betrokkenen.
Over de auteur
"Ik (1955) ben opgegroeid op een boerderij in een dorp aan een rivier. Na een fijne jeugd trouwde ik op jonge leeftijd met een schipper. Samen runden we veertig jaar een binnenvaartbedrijf. Ik kreeg twee kinderen en ben inmiddels oma. Naast mijn werk als schippersvrouw deed ik veel secretariaatswerk in de beroepsgroep, met name voor het schippersinternaat en vakbonden. Mijn schrijfervaring bestaat vooral uit bijdragen aan informatie- en vakbladen. Dit is mijn eerste boek."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402209006 / 978-94-022-0900-6
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 27-06-2014
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 140
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
- Uit mijn dossier: "Als mevrouw blauw wordt, reanimatieteam inschakelen."
Ondanks deze heftige opmerking in het dossier laten ze me nog vier dagen zo liggen.
Mijn hersenen krijgen al die tijd te weinig zuurstof. Het hallucineren neemt daardoor ernstige vormen aan. De kamer waar ik lig, op de vierde verdieping, heeft een heel groot raam. Omdat het warm weer is staat het dag en nacht half open; je kunt er zo uitstappen. Ik heb wel eens gedacht: Dadelijk klim ik een keer – zonder dat ik me er van bewust ben - uit dat raam en val ik naar beneden. Iedereen zal dan de conclusie trekken: ze zag het niet meer zitten.
Het hallucineren veroorzaakt ook enge en rare dromen. ’s Nachts heb ik een keer een infuus uit mijn arm gehaald. Om de een of andere reden moest ik dat doen, in mijn droom. De verpleging vroeg later of ik daar ervaring mee had. Het was zo netjes gedaan; zonder bloedbad en zo. Tja, ik wilde vroeger altijd al verpleegster worden!
Dan onverwachts, op een zondagmiddag, krijg ik ineens met spoed een tracheotomie. Het is dankzij die ene verpleegster die het op die zondag in de handen van de dienstdoende arts legt als ze zegt: "Ik neem de verantwoordelijkheid niet meer." Dan ineens gaat het wel gebeuren. Spoedoperatie!
- Uit mijn dossier: "Situatie wordt steeds moeilijker voor mevrouw. Arts weet ervan. Mevrouw wordt erg verdrietig en hopeloos van de situatie. Is doodop. Valt continu weg in verband met vermoeidheid. Slaapt nog geen minuut en raakt dan in paniek door benauwdheid. Heeft twee maal thee over zich heen laten vallen, dan is ze erg emotioneel. Heeft heldere en minder heldere momenten. Overleg en besloten tot spoedtracheotomie. Mevrouw en partner zijn zichtbaar opgelucht en zeggen ook opgelucht te zijn."
Ondanks deze heftige opmerking in het dossier laten ze me nog vier dagen zo liggen.
Mijn hersenen krijgen al die tijd te weinig zuurstof. Het hallucineren neemt daardoor ernstige vormen aan. De kamer waar ik lig, op de vierde verdieping, heeft een heel groot raam. Omdat het warm weer is staat het dag en nacht half open; je kunt er zo uitstappen. Ik heb wel eens gedacht: Dadelijk klim ik een keer – zonder dat ik me er van bewust ben - uit dat raam en val ik naar beneden. Iedereen zal dan de conclusie trekken: ze zag het niet meer zitten.
Het hallucineren veroorzaakt ook enge en rare dromen. ’s Nachts heb ik een keer een infuus uit mijn arm gehaald. Om de een of andere reden moest ik dat doen, in mijn droom. De verpleging vroeg later of ik daar ervaring mee had. Het was zo netjes gedaan; zonder bloedbad en zo. Tja, ik wilde vroeger altijd al verpleegster worden!
Dan onverwachts, op een zondagmiddag, krijg ik ineens met spoed een tracheotomie. Het is dankzij die ene verpleegster die het op die zondag in de handen van de dienstdoende arts legt als ze zegt: "Ik neem de verantwoordelijkheid niet meer." Dan ineens gaat het wel gebeuren. Spoedoperatie!
- Uit mijn dossier: "Situatie wordt steeds moeilijker voor mevrouw. Arts weet ervan. Mevrouw wordt erg verdrietig en hopeloos van de situatie. Is doodop. Valt continu weg in verband met vermoeidheid. Slaapt nog geen minuut en raakt dan in paniek door benauwdheid. Heeft twee maal thee over zich heen laten vallen, dan is ze erg emotioneel. Heeft heldere en minder heldere momenten. Overleg en besloten tot spoedtracheotomie. Mevrouw en partner zijn zichtbaar opgelucht en zeggen ook opgelucht te zijn."
Reviews
Er zijn nog geen reviews over dit boek