Samenvatting
Krachtige scenes en intieme schetsen. Vaak met humor, soms serieus, maar altijd zo beeldend dat het weinig moeite kost je als lezer in de verhalen te verplaatsen. Miez Peek weet je met zijn 'Globale Indrukken' te verrassen en zo nu en dan op het verkeerde been te zetten. Reisverhalen met een begin en een eind, die je na afloop nog even kort aan het denken zetten. Een gevarieerde verzameling observaties die je zal raken of inspireren en veelal een glimlach op je gezicht zal toveren. Bij deze reisverhalen reis je nadrukkelijk mee!
Over de auteur
"Pen en papier prikkelen me al van jongs af aan. Verhalen, gedichten, columns, songteksten etc. zolang ik mijn observaties en belevenissen op geheel eigen wijze neer kan zetten. Sinds een aantal jaar is het reizen mijn belangrijkste inspiratiebron geworden en beschrijf ik mijn ervaringen in blogs op verschillende internetfora. Daar is een trouwe groep lezers ontstaan die me hebben aangemoedigd mijn reisverhalen te bundelen. Zo is met trots mijn eerste reisverhalenbundel 'Globale Indrukken' ontstaan."
Inkijk
‘Game on’, klinkt het in mijn hoofd.
Het moment waarop de adrenaline definitief los mag en als een kudde losgeslagen bizons door mijn aorta stuift. Het moment ook waarop de gids me met regelmaat maant te wachten alvorens we weer een meter verder stappen.
Die veertig meter zijn ineens veel langer dan gedacht. Geconcentreerd gaat zijn zaklamp rond en bestudeert hij alle hoeken en gaten van plafond tot vloer. Ik ben er niet zeker van of hij het leuk vindt de cobra tegen te komen. Ik besluit even geen vragen te stellen.
Voor claustrofobie heb ik geen tijd al zijn de doorgangen smal en moet ik regelmatig bukken. Ik ben al blij dat ik kan lopen, zelf bij de eerste ‘low passage’ die ik in drie gehurkte passen af kan. Voor mijn gevoel moeten we halverwege zijn als we bij de tweede low passage komen. Deze is serieus, een gat van amper een meter doorsnee waar zelfs de gids kruipend in moet.
Dan is de gids plots verdwenen, ik ben alleen. Hij is me voorgegaan in deze gebogen slurf en uit beeld.
‘You can come’, roept hij me toe terwijl ik vaag zijn lichtschijnsel zie.
Ik pers me tussen de rotsen als een te dikke hamster in een closetrol en geef me over. Op handen en knieën met het hoofd omlaag schijnt de mijnlamp niet veel verder dan mijn vingertoppen.
‘I can see the snake’, roept hij met gematigd enthousiasme terwijl ik me moeizaam verder duw.
Gidsen en timing, forget it!
‘Is it close?’, zucht ik kreunend uit mijn longen bevreesd dat dit de houding is waarin ik het monster tegen ga komen.
‘No, it’s far away.’
De zucht van verlichting klinkt letterlijk als een scheet die te lang is opgehouden. Kilo’s lichter lijk ik door de smalle gang te glijden. Het plafond maakt dat ik mijn hoofd niet op kan richten, mijn helm beschermt me tegen scherpe punten. Doch, ik meen het einde waar te nemen. Een grote ruimte opent zich langzaam voor me. De paar meter door deze tunnel lijken er tientallen geweest te zijn.
Opgelucht richt ik langzaam mijn hoofd weer op. Maar als mijn mijnlamp het plafond beschijnt stokt mijn adem, ik schrik me wezenloos...
