Iedere moeder houdt van haar kindje, of ze nou de borst of fles geeft. De titel van dit boek stuit mij dus aardig tegen de borst :P
Vloeibare Moederliefde
Borstvoeding & Moederschap
- Auteur
-
Daniëlle Wever Mitchell
- Uitvoering
- Paperback
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Reviews
- 1,5 / 5 (2 reviews )
- Prijs
- € 25 ,99
- Verzending
- Gratis verzending in Nederland en België
- Levertijd
-
Twee tot vijf werkdagen
(Nederland en België)
Samenvatting
Borstvoeding is een heel natuurlijk vervolg op de zwangerschap, maar makkelijk is het niet altijd. Dit boek over borstvoeding beschrijft de uiteenlopende ervaringen die Daniëlle heeft opgedaan. Bij haar eerste kindje lukte het niet goed. Door te vertrouwen op haar intuïtie is het bij haar volgende drie kinderen wel gelukt. Na de eerste zware maanden volgde een mooie lange borstvoedingsperiode, waaronder het in deel drie beschreven ‘tandemvoeden’. Borstvoeding geven aan een vierde kindje terwijl ze zichzelf totaal verloor in het moederschap bleek een intensieve uitdaging, maar ze gaf niet op en vond uiteindelijk opnieuw haar eigen weg.
Dit boek is een herziene versie van
'Vloeibare Moederliefde' (ISBN: 978-90-8834-864-8)
dat in 2009 verscheen.
'Vloeibare Moederliefde' (ISBN: 978-90-8834-864-8)
dat in 2009 verscheen.
Over de auteur
"Ik heb altijd mijn gevoel gevolgd in alles wat ik deed. Voorbeelden zijn: emigreren naar Ierland, het land dat een enorme aantrekkingskracht op me heeft, en jong moeder worden. Samen met mijn Ierse man heb ik drie dochters en een zoon. Sinds 2001 wonen we in het land van mijn dromen. Ook in de opvoeding laat ik me leiden door mijn gevoel. Daarnaast draag ik op mijn eigen manier bij aan borstvoedingpromotie."
Productinformatie
- ISBN
- 9789402218619 / 978-94-022-1861-9
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 31-07-2015
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Ervaringsverhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 338
- Formaat
- 12,5 x 20 cm
- Illustraties
- Nee
Inkijk
De nacht na de verjaardag van onze zoon wordt onze jongste dochter plotseling erg ziek. De hele nacht en de volgende dag geeft ze over en kan ze niet eens een slokje water binnenhouden. Ze heeft ook diarree en ze is erg bleek. Ze ligt slapjes op de bank en ze wordt met de minuut minder aanspreekbaar.(...)
Mijn arme kleine meid ligt bleek in dat grote ziekenhuisbed. Ik maak me zo’n zorgen! De hele ochtend zit ik naast haar bed met mijn zoon op schoot. Een verpleegster komt binnen.
"Hij kan hier beter niet zijn, weet je. Straks krijgt hij het ook," zegt ze.
"Ik heb geen keus; hij krijgt borstvoeding en drinkt niet uit een fles. Bovendien heb ik geen afgekolfde melk in huis," antwoord ik.
Ik voel me in tweeën verscheurd; ik wil bij mijn kleine meisje zijn, maar tegelijkertijd ben ik bang dat mijn zoon ook ziek wordt. Ik weet niet wat ik moet doen. (...)
Dan herinner ik me dat moedermelk antistoffen bevat tegen specifieke virussen in de directe omgeving van de moeder. Als mijn dochtertje rechtstreeks aan de borst drinkt in plaats dat ze afgekolfde melk drinkt, zal mijn lichaam nog sneller reageren met het aanmaken van die antistoffen, omdat er dan direct contact is met het virus dat ze heeft.
Op die manier krijgt mijn zoon de antistoffen ook binnen, dus zelfs als hij ook ziek wordt, is de kans groot dat het niet zo erg wordt of dat hij sneller zal herstellen, met behulp van mijn melk.
En natuurlijk zal het een manier zijn om mijn dochter vocht te laten drinken. Ik vraag me af of ze nog weet hoe het moet. Het is pas een paar weken geleden dat ze voor het laatst dronk, dus waarschijnlijk kan ze het nog.
"Lieverd, wil je mama drinken?" vraag ik haar. Ze zit meteen rechtop, zo snel als ze kan gezien het feit dat ze geen energie heeft.
"Ja," fluistert ze. Ik leun naar haar toe, til mijn shirt op en open mijn bh. Ze hapt toe en begint te drinken. Mijn zoontje ligt op mijn andere arm en drinkt ook. Als ik de toeschietreflex voel, hoor ik haar slikken. Ik zit niet echt gemakkelijk, maar ik ben blij dat ik echt iets voor haar kan doen, in plaats van me hulpeloos naast haar bed zorgen zitten te maken.
Op dat moment komt er een nieuwe verpleegster binnen. Ik heb het gevoel dat ik me moet rechtvaardigen, omdat het een raar gezicht is in Ierland om een drieënhalf-jarig kind aan de borst te zien.
"Ze is pas een paar weken geleden gestopt, ik dacht dat het misschien kan helpen om haar beter te maken," zeg ik. De verpleegster kijkt er gelukkig niet eens van op.
"Het is heel goed voor haar," zegt ze.
Mijn arme kleine meid ligt bleek in dat grote ziekenhuisbed. Ik maak me zo’n zorgen! De hele ochtend zit ik naast haar bed met mijn zoon op schoot. Een verpleegster komt binnen.
"Hij kan hier beter niet zijn, weet je. Straks krijgt hij het ook," zegt ze.
"Ik heb geen keus; hij krijgt borstvoeding en drinkt niet uit een fles. Bovendien heb ik geen afgekolfde melk in huis," antwoord ik.
Ik voel me in tweeën verscheurd; ik wil bij mijn kleine meisje zijn, maar tegelijkertijd ben ik bang dat mijn zoon ook ziek wordt. Ik weet niet wat ik moet doen. (...)
Dan herinner ik me dat moedermelk antistoffen bevat tegen specifieke virussen in de directe omgeving van de moeder. Als mijn dochtertje rechtstreeks aan de borst drinkt in plaats dat ze afgekolfde melk drinkt, zal mijn lichaam nog sneller reageren met het aanmaken van die antistoffen, omdat er dan direct contact is met het virus dat ze heeft.
Op die manier krijgt mijn zoon de antistoffen ook binnen, dus zelfs als hij ook ziek wordt, is de kans groot dat het niet zo erg wordt of dat hij sneller zal herstellen, met behulp van mijn melk.
En natuurlijk zal het een manier zijn om mijn dochter vocht te laten drinken. Ik vraag me af of ze nog weet hoe het moet. Het is pas een paar weken geleden dat ze voor het laatst dronk, dus waarschijnlijk kan ze het nog.
"Lieverd, wil je mama drinken?" vraag ik haar. Ze zit meteen rechtop, zo snel als ze kan gezien het feit dat ze geen energie heeft.
"Ja," fluistert ze. Ik leun naar haar toe, til mijn shirt op en open mijn bh. Ze hapt toe en begint te drinken. Mijn zoontje ligt op mijn andere arm en drinkt ook. Als ik de toeschietreflex voel, hoor ik haar slikken. Ik zit niet echt gemakkelijk, maar ik ben blij dat ik echt iets voor haar kan doen, in plaats van me hulpeloos naast haar bed zorgen zitten te maken.
Op dat moment komt er een nieuwe verpleegster binnen. Ik heb het gevoel dat ik me moet rechtvaardigen, omdat het een raar gezicht is in Ierland om een drieënhalf-jarig kind aan de borst te zien.
"Ze is pas een paar weken geleden gestopt, ik dacht dat het misschien kan helpen om haar beter te maken," zeg ik. De verpleegster kijkt er gelukkig niet eens van op.
"Het is heel goed voor haar," zegt ze.
Reviews
Ik vind het een soort dagboek met veel irrelevante informatie. Ik waardeer het en prijs de moeder om het vele genieten van haar voedingsperiode. Echter voor tips etc zal ik het boek niet zo snel aanraden bij andere moeders.
Het wantrouwen tegen medici en ook de beweringen omtrent sommige medische zaken vond ik lastig leesbaar, maar dat kan ook mijn eigen allergie zijn aangezien ik zelf een langvoedende arts ben ;)
Het wantrouwen tegen medici en ook de beweringen omtrent sommige medische zaken vond ik lastig leesbaar, maar dat kan ook mijn eigen allergie zijn aangezien ik zelf een langvoedende arts ben ;)