Een fantastisch boek, waarbij je bij elk verhaal geboeid bent tot het eind en elk verhaal heeft ook zo'n verassend eind dat je het niet los kan laten en er over blijft nadenken! En het leuke van dit boek is ook dat je even voor het slapen gaan een verhaal kan lezen omdat het korte verhalen zijn van ongeveer 30min leestijd!
Samenvatting
"Verhalen tussen schemering en duisternis" is een boek met 14 korte verhalen. De onderwerpen die voorbij komen, gaan over tijd, reizen in de tijd, het leven en de dood, buitenaards leven en meer. Door deze fenomenen in een verhaal te verpakken kijkt de auteur er op een andere manier tegenaan, en accepteert hij makkelijker dat deze fenomenen gewoon bestaan of juist niet. Tijdens het lezen zal opvallen dat deze verhalen vaak mysterieus zijn en een zekere filosofie hebben. Door ze kort en compact te houden, is de spanningsboog van begin tot het eind aanwezig. Vaak is de overgang van realiteit naar fantasie nauwelijks merkbaar.
Over de auteur
André Rebel (1953) is pas verhalen gaan schrijven en vertellen nadat hij wat meer tijd had gekregen. Vreemde, mysterieuze verhalen, vaak met een diepere achtergrond. Dat vertellen doet hij wekelijks bij de ziekenomroep in het Waterlandziekenhuis in Purmerend. Meerdere keren werd hem gevraagd om deze verhalen in boekvorm uit te brengen, zodat men ze nog eens kon nalezen of omdat men ze gemist had op de radio. Veertien van die verhalen staan in dit boekje.
Productinformatie
- ISBN
- 9789402230765 / 978-94-022-3076-5
- Uitgeverij
- Boekscout
- Verschijning
- 04-11-2016
- Taal
- Nederlands
- Genre
- Verhalen
- Uitvoering
- Paperback
- Pagina's
- 140
- Formaat
- A5
- Illustraties
- Nee
Inkijk
Door die heldere stukken kon je heen kijken en kwamen er, met duizelingwekkende snelheid, een grote hoeveelheid witte paarden achter elkaar in glijvlucht aangevlogen.
Nu weet ik dat paarden niet kunnen vliegen, maar deze hadden vleugels en waren twee keer zo groot als de paarden die wij kennen.
Op de rug van de paarden zaten ridders, ook in het wit.
Ze leken doelbewust naar beneden te komen, en een meter of vijftig boven de grond minderde de groep vaart en zwermde uiteen.
De paarden wisten precies wat er van hun verwacht werd en vlogen in de richting van de degenen die beneden klaarstonden.
Ze gingen langs de ondoden, met de bedoeling om ze op te pikken.
Enkele van hen sprongen zelf op het paard, anderen werden door de ridders vastgepakt en erop getrokken, twee voorop en één achterop.
Men kreeg nauwelijks de tijd om goed te gaan zitten of de paarden maakten met uiterste krachtinspanningen weer vaart, om terug omhoog te gaan.
Met vier man, zich vasthoudend aan elkaar en voorover gedoken op een paard, moesten ze zo snel mogelijk zien weg te komen.
Ridders spoorden hun paarden aan: ‘Sneller sneller, wegwezen’, dát was het devies.
De samenwerking tussen ridder en paard was optimaal en beide waren zich ervan bewust dat ze van elkaar afhankelijk waren.
Alles wees erop dat het een race tegen de klok was en tijdverlies fataal kon zijn.
Met wijd opengesperde ogen werkten de paarden zich, met bovennatuurlijke krachten, briesend en met schuim om de mond zich tegen de zwaartekracht in naar boven, om uiteindelijk weer als een geordende formatie door de open stukken in de lucht met hoge snelheid uit het zicht te verdwijnen.
Nu weet ik dat paarden niet kunnen vliegen, maar deze hadden vleugels en waren twee keer zo groot als de paarden die wij kennen.
Op de rug van de paarden zaten ridders, ook in het wit.
Ze leken doelbewust naar beneden te komen, en een meter of vijftig boven de grond minderde de groep vaart en zwermde uiteen.
De paarden wisten precies wat er van hun verwacht werd en vlogen in de richting van de degenen die beneden klaarstonden.
Ze gingen langs de ondoden, met de bedoeling om ze op te pikken.
Enkele van hen sprongen zelf op het paard, anderen werden door de ridders vastgepakt en erop getrokken, twee voorop en één achterop.
Men kreeg nauwelijks de tijd om goed te gaan zitten of de paarden maakten met uiterste krachtinspanningen weer vaart, om terug omhoog te gaan.
Met vier man, zich vasthoudend aan elkaar en voorover gedoken op een paard, moesten ze zo snel mogelijk zien weg te komen.
Ridders spoorden hun paarden aan: ‘Sneller sneller, wegwezen’, dát was het devies.
De samenwerking tussen ridder en paard was optimaal en beide waren zich ervan bewust dat ze van elkaar afhankelijk waren.
Alles wees erop dat het een race tegen de klok was en tijdverlies fataal kon zijn.
Met wijd opengesperde ogen werkten de paarden zich, met bovennatuurlijke krachten, briesend en met schuim om de mond zich tegen de zwaartekracht in naar boven, om uiteindelijk weer als een geordende formatie door de open stukken in de lucht met hoge snelheid uit het zicht te verdwijnen.
Reviews (5)
Ik heb een getekend exemplaar weten te bemachtigen, dat heeft nog niemand! Enkele verhalen heb ik al gelezen en ze intrigerend, spannend en verrassend. Leuk voor het slapen gaan. Maar daarom heet het boek ook 'Verhalen tussen schemering en duisternis'.
Een leuk boek, doordat het korte verhalen zijn kun je er elke dag ééntje lezen! Doordat het makkelijk te lezen is, word je echt meegenomen in het verhaal.
Omdat het korte verhalen zijn, kun je deze voor het slapen gaan lezen. Leuk boek om te geven en te krijgen.
Erg leuk boek. Houdt het midden tussen "fictie" en "boodschap". Belangrijke thema's op speelse manier behandeld. Wij ( muziek/theatergroep Mommers4) waren vooral geïnspireerd door het verhaal van de Kast!