de nacht is zwart
doorklonken hart
gedachten blijven hangen
op jouw gezicht
je ogen dicht
mijn schaduw kleurt je wangen
geen melodie
in wat ik zie
verloren in verlangen
doorregen met
ontluikend licht
in schemering gevangen
want ga niet weg, en blijf toch hier
al is het maar voor even
zodat ik je, zodra je slaapt
een kus van licht kan geven
Lidewij Overweg werd geboren op een mooie zomerdag in 1986. Ze groeide voorspoedig op en was een creatief meisje. Ze speelde gitaar, schilderde graag en schreef gedichten. Rond haar veertiende levensjaar sloop de ziekte anorexia in haar leven. Ondanks deze verraderlijke ziekte maakte ze haar school af en ging ze naar de Radboud Universiteit in Nijmegen, alwaar ze in de geneeskunde afstudeerde en arts werd. Ze overleed op 15 april 2016 aan de gevolgen van een maagbloeding.
De gedichten uit deze bundel werden teruggevonden in schriften en op briefjes.
|